Yaklaşık 1 milyon 300 bin öğrenci... Hadi bunun 300 bini laf olsun torba dolsun diye sınava girdi diyelim.
Fakülte değiştirmek, şansını denemek veya ikinci fakülte diploması için. Ama bir milyon lise mezunu genç, üniversitede okumak, yüksek okul diploması almak, iyi bir meslek sahibi olmak veya akademik kariyer yapıp bilim adamı olmak için sınavda 3 saat 15 dakika ter döktü. 12 yıllık eğitimden aldığı bilgilerin karşılığını verdi.

Haddimi iyi bilirim. Eğitim uzmanı olmadığımı da... Sakın gazetecilerin çoğu gibi bilgiçlik taslıyorum sanmayın. Ama iki erkek evlat büyüten bir babayım. Küçük oğlum da son sınava girdi. Annesi ile birlikte her şeyi dakika dakika yaşadım. Devlet okullarında okuyup (çünkü kolejlere yılda 35 bin lira verecek gelirim hiç olmadı) 1 milyon öğrenci arasında 1713'ncü olan bir öğrencinin babasıyım. Bunun keyfini, mutluluğunu, gururunu ve havasını ancak çocuğu üniversite sınavına girip, başarılı olan ana-babalar bilir. Kuryeler her gün üç önemli üniversite rektöründen mektup getiriyor. Ama bana değil oğluma 'Bay Güneş Işıklar' diye... Rektörler ilk 2 bin arasına girdiği için kutlayıp, öğrencisi olmalarını öneriyorlar.

Şimdi kahvede oturmuş beni okuyan arkadaşa sesleniyorum. Veya balkonda pijamasını giyip serinleyen arkadaş... Önce şunu beynine yaz. Çocuğunu seversen, ilgilenirsen düz liseye de gitse, teknik lise de bitirse isterse üniversitede bir fakülteye girer. Sakın Anadolu Liseleri veya kolejlerin havalarına aldanma. Onlar şayet dershaneler ve özel hocalar olmasa bir hiçler... En başarılı öğrencisi bile dershaneye gidiyor, sınav alışkanlığı kazanıyor.

Şimdi de özel üniversitelere sesleniyorum. Çoğunuz reklamcı, gazeteci, TV'ci yani iletişimci yetiştiriyorsunuz... Öyle değil mi? Oysa tanıtım konusunda ben hepinizi sınıfta bıraktım. İlkokul mezunlarını tavlamak için yollara düşen dandik kolejlerden hiçbir farkınız yok. Okulun bahçesinde veya kantininde poz veren mini etekli kızlar ve küpeli gençler üniversitenizi anlatmaz. Yani mesaj 'çağdaş üniversiteyiyiz' mi? Aydın Türk delikanlısı saçını kırmızıya boyayan delikanlı mı oluyor? 'Aaa kızım zengin delikanlı bulup evlensin' diyorsanız tamam. Ama bunun için de 5 yıl binlerce lira vermenize gerek yok. Bodrum'da Türkbükü'ne gitsin. Paparazzilerin önünde mendil kadar bikinisi ile dolaşsın. Akşam da Serdar Ortaç'ı dinlerken eller havaya yapsın. Tosundan bol ne var bu ülkede? Güneydoğulu ağa çocuğuna 'ben seni paran için değil, kalbinin güzelliği için sevdim' desin yeter.

Sayın yöneticiler bize prof'larınızı anlatın, ders programını anlatın, mezun olanları sayın, kim nerede iş bulmuş onu anlatın. İngilizce eğitimle kafa karıştırmayın. Biz daha doğru dürüst Türkçe bilmiyoruz ki... Yurtdışında özel ilave programlar için bakalım babamızın parası yetecek mi? Modern kütüphane fotoğrafları veya her öğrenciye bir laptop hediye etmekle kültür çizgisi anlatılmaz.

Birkaç üniversite prof'larını tanıtmış. Çoğu sosyal tesisler ve yatakhanesiyle gurur duymuş. Başarılı öğrenci bursları da aptal uyutan cinsten. Tıp, mühendislik ve hukuk için bir milyon öğrenci arasında ilk 500 arasına girenlere yüzde yüz burs veriliyor. O öğrencileri zaten firmalar veya Amerikan, İngiliz ve Alman üniversiteleri kapıyor. Veya Boğaziçi ve Galatasaray Üniversitesi...

Özetle... Özel üniversiteler henüz emekleme çağında. Patronları yaptıkları yatırımı kurtarma telaşında. Tabii ki birkaçı çok iyi, tabii ki gelecekte dünya çizgisinde olacaklar. Bakmayın öyle atıp tuttuklarına, iyi araştırın. En ucuzu yılda 20 bin TL... Bu arada devlet üniversitelerinin içini fena halde boşaltıyorlar. Daha yolun başındalar. Beş on misli maaş alan Prof. Doç. hemen özel üniversiteye kaçıyor. Ne yapsın onun da ailesi var, devrimleri üç beş yıl sonrasına erteliyor.

Şu gerçeği bir yere yazın... Koşullar ne olursa olsun devlet üniversiteleri yani ODTÜ, Boğaziçi, İstanbul, Ankara, Gazi, Marmara gibi pek çok köklü üniversite kale gibidir. Kimse yılmaz. Hele üç beş hoca gitti diye... TV'lerde sık sık gördüğünüz showman bilim adamlarından fazla etkilenmeyin.

Aykut IŞIKLAR - BUGÜN
aisiklar@bugun.com.tr