Gök belki unutur yağmayı, toprak unutur değildir yağmurun rahmet olduğunu.

Çöl belki unutur dalı, budağı, yeşili, tohum sadıktır, hatırındadır sevdası. Bir yağmurla buluşmaya gör zemini, saklısında ne varsa bir bir boylanır. Hafızasında sakladığı formüller karışmaz. Domatese domates, dereotuna dereotu, çimene çimen muamelesi yapar. Görmediği yüzü çizer su, tohum ve toprak, güneşten yardım alarak.

Bütün bütün bu hatırlayışlar, bu diri, bu dimdik taze bilinç bir duanın eseri desek hiç de abartmış sayılmayız. Çünkü dua unutmayı unutturacak denli tesirlidir ve meyve tohumun duasıdır. İşte o bir tek meyvenin duası yağmura yağmur, toprağa toprak, güneşe güneş, rüzgara rüzgar olduğunu hiç unutturmaz. Bu yüzden evinin yolunu kaybetmiş bir rüzgarın yalnızlığı, yolunu karıştırmış bir bulutun dalgınlığı, meyvesine ihanet etmiş bir tohumun ihaneti tarih sayfalarında yer almaz.

Tohumun, rüzgarın, suyun ve bütün diğer her şeylerin aksine insan unutkandır ve dalgınlık insana keder katacak kadar yakışıklı yaratılmıştır. Hatta aklıma gelmişken ekleyeyim bir yaşlanma belirtisi belki yorgunluk refleksi olarak dalgınlık, insandan başka hiç varlıkta şık durmayacaktır.

Sözün burasında evinin yolunu kaybetmiş, o yakışıklı, sekseninde delikanlıdan bahsetmeden geçemeyeceğim. Gece 02:00'de radyo programım sona erince, stüdyo misafirimi oteline bırakmak için Edirnekapı yokuşunu yalpalayarak tırmanan Said amcaya rastladım. Dörtlüleri yakıp sağa çektik. Evinin yolunu kaybetmiş, ak sakalı üşümüş, çaresizlik İstanbul'un başına bela olmuştu. Zor bela ikna edip söylediği adrese gittik. Camiyi işaret etti ve artık evini bulabileceğini söyledi. Arabadan inmesine yardım ederken titreyen elini gömleğinin cebine atıp kırmızı bir banknotu uzattı Said amca. Bir de gerekçesi var kahramanımızın, “Hak geçmesin”. Kabul etmeyince bu teklifi yüzündeki mahcubiyeti hanginiz görseniz yeryüzünden silinmeyi tercih ederdiniz. Güç te olsa anlaştık. Seksen yıllık ömrü hareket kabiliyetini zayıflatmış, inmeye çalıştığı esnada bizim unuttuğumuz o biricik şeyi hatırlatıyordu dudaklarından dökülen sözleri; duayı.

Asil bir tohumun meyveye durması gibi köklerini unutmayan dinamik bir dua Said amca. İnsan bir duanın düşüdür ve hatırlayış yaşlanmaya meydan okuyan o düşün parça tesirli etkisidir. Kimse bana Said amcanın biyolojik bir yaşlanmanın etkisi ile evinin yolunu kaybettiğinden bahsetmesin. Zira yaşlanan gövde değil yollardır merhameti unutmayınca sekseninde Said amca. İnsanın hatırına ilk kez kadirşinaslık geliyor evin yolu karışınca. Ve nezaket, ve incelik, ve dua unutulmuyor yollar unutulunca.

Efendiler, unuttuğumuz bir şeyi hatırlatıyor Said Amca, unutulacağız; dualarımız dışında…

Barış Cem Kaya - Haber 7

bariscemkaya@gmail.com

twitter.com/bariscemkaya