Suriye’de iç savaş fiilen sona erdi. Gazze’de ateşkes yürürlükte. Dünya, yeniden nefes almaya çalışıyor. Ancak Avrupa’nın kalbinde, Berlin’de, başka bir çatışma yaşanıyor. Geçmişin kefaretiyle geleceğin siyaseti arasında...

Bir zamanlar Nazi Almanyası’nın utancıyla yüzleşen ülke, bugün “İsrail’in güvenliği bizim varlık nedenimizdir” diyerek, o suçun gölgesinde bir dış politika doktrini kurdu.

HOLOKOST'TAN STAATSTRASON'A!

İkinci Dünya Savaşı bittiğinde, Almanya dünyanın en güçlü ülkelerinin kendilerini mağlup ettiği, enkaz yığınına dönmüş bir ülkeydi. Bununla birlikte, ahlaken mahkum edilmiş bir milletti. 

Zaman içinde bu durum vicdani bir yükten, İsrail'e açık çek veren bir yapıya doğru evrildi. Sürecin başında mesafeli olarak başlayan ilişkiler zamanla ilerledi ve Almanya, İsrail'in ileri karakolu haline geldi.

1952'de Luxemburg Tazminat Anlaşması'nın imzanlamasıyla birlikte, Batı Almanya İsrail'e 3 milyar Mark ödedi. 450 milyon Mark da Dünya Yahudi Kongresi'ne verildi.
O günden sonra İsrail, bu borcu öyle ustalıkla işledi ki, Almanya’nın dış politikasına bir tür ahlaki vesayet yerleşti. “Biz sizi affettik, ama siz de artık bizim güvenliğimizi sonsuza dek koruyacaksınız. İşte bu, kefaretin kurumsallaşması oldu.

ZAMAN İÇİNDE KURULAN AĞ

2008 yılında dönemin şansölyesi Merkel’in İsrail Parlamento'sunda “İsrail’in güvenliği Almanya’nın Staatsräson’udur” sözü, bugünkü politikaların da özeti anlamına geliyor.
Staatsräson devlet aklı demek kısaca. Devletin çıkarlarının her şeyden üstün tutulması. Makyavelci bakış.. Ama zamanla bu durum artık Almanya'nın resmi politikası haline geldi. Olaf Scholz, Angela Merkel'in görevden ayrılmasının ardından Almanya'nın yeni şansölyesi oldu. Kısa bir sürede o da İsrail'e olan bağlığını bildirdi. Hem de kritik bir tarihte yaptı bunu. 7 Ekim'de.

"Şu anda Almanya için durulacak tek bir yer var; İsrail'in yanı. İsrail'in güvenliği, Alman devletinin varoluş nedenidir derken bunu kastediyoruz." diyerek durumu anlattı.
İsrail bu psikolojiyi çok iyi kullandı. "İyi Alman” olmak, “İsrail dostu Alman” olmaktı. Her eleştiriyi antisemitizm olarak etiketledi, her siyaseti “soykırımın mirası” üzerinden meşrulaştırdı. 

Almanya’nın kendi hafızasında şu refleks yer etti: 

İsrail'e mesafe=Nazi Gölgesine dönüş.. Bu, modern çağın en başarılı psikopolitik mühendisliği oldu.

Bu konunun iyi anlaşılması açısından, jeopolitik durum, savunma anlaşmaları, Gazze'de barış anlaşması sonrası neler yaşanacağına dair bölümler, yazının devamında olacak...

Bartu Eken / Haber7