Yine bir 12 Eylül günüydü, görünmez bir el ayarlamıştı sanki. Sandığa gidecek, 12 Eylül darbesiyle hesaplaşmanın yolunu açacaktık. Normal şartlarda 12 Eylül cuntasından hesap sorulmasından mutlu olmasını beklediğimiz bazı insanlar toplumu hayal kırıklığına uğrattı.

Aralarında Diyarbakır Cezaevi'nde işkenceye tabi tutulmuşlar da vardı, Mamak mağdurları da. Sol partilerden bazıları 'bunun kandırmaca olduğunu' dile getirdi. Darbenin sağ cenahtaki mağduru MHP'nin 'Hayır'cı tavrını da anlamakta zorlandık. Biz ise yargılanma ihtimalinin bile, kesin dokunulmazlığa göre ilerleme olacağını savunuyorduk. 12 Eylül mağdurlarının önemli kesimi, cuntayı yargılama ihtimalini sevdi. Kaldı ki pek çok saygın hukukçu, geçici 15. maddenin kalkmasıyla birlikte yargının elindeki zincirin çözüleceğini söylüyordu. İnsanlığa karşı işlenmiş suçlarda zamanaşımı olmazdı. Yasama dokunulmazlığında olduğu gibi, yargılama önündeki engeller zamanaşımını durdururdu.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

(Bülent Korucu - Zaman)