Daha kafamızda terminolojisini bile çözemediğimiz bir gerçeğe nasıl yaklaştığımızın kağıda dökülmüş hali. Engelli ,özürlü ,ne dersek diyelim ,sorun onlarda mı ,yoksa bizde mi bilemiyorum ?

Öncelikle şunu kabul edelim .Engelli olmak doğuştan başa gelebildiği gibi ,günümüz Türkiye'sinde her an ,hepimizin başına gelebilecek bir durum. Hatta şu trafiği ve iş kazalarını gördükçe ,olmama ihtimali ,olma ihtimalinden daha yüksek bir olasılık. Yurtdışına çıktığımızda ,etrafa bakıp ‘'Yahu Avrupa'da ne kadar çok engelli varmış ‘' diye düşünen bizler ,orada insanların sokaklara çıkabilmesi için her kurumun seferber olduğunu biliyordur umarım. Aynı mantıktan hareketle ,bizim sokaklarımızda yürüyen yabancıların da ‘'Aaa ,Türkiye'de ne kadar az engelli varmış ‘' diye düşünmesi de son derece normal karşılanmalı.

Biz de engelliden çok, onların rahat ve konforlu olarak sosyal hayatlarına devam edebilmelerine engel kafalar mevcut. Engelli yolları , asansörleri, toplu taşıma araçları vs. modern şehir mühendisliğinin en önemli unsurları. Ama biz bunları yapsak bile ,bizim insanımızın buralara park etmeyeceği ya da tezgah açmayacağının da bir garantisi yok maalesef !!!Çünkü biz normal sokak koşullarında rahat yürüyemiyoruz ki .o insanlara bu konforu nasıl sağlayalım ?

Empati yapabilmek , erdemli olabilmenin tüm kapılarını açar insana. Devlet büyüklerimize gerek yok ,bir tek gün o insanların şartlarıyla şehirde dolaşmaya çalışan şehir planlamacıları lazım bize. Biz işimizi eksik yapıyormuşuz diyen mühendisler ya da müteahhitler lazım. O insanlar demekten ziyade, bizim insanlarımız diye sahip çıkabilenlerimiz lazım bize.

Kenarından , köşesinden bir kulpundan tutmalıyız bu işin.21 .yüzyıla yakışır şekilde. Çağdaş yaşama uygun ,zaten zor olan hayatları bir nebze kolaylaştırmalıyız. Yollar ,  taşıtlar, iş imkanları ,hastaneler ,iş ve barınma imkanları ve daha ne lazımsa…Bütçesi ,ödeneği bulunacaktır elbet. Arayıp bulmamız gereken ,birazcık empati ,birazcık erdem..

Kalın sağlıcakla …

cagatay.citlak@sporas.com.tr