Önce çok klişeleşmiş  laflarla başlayalım:

Dünya derbisiymişmiş… Külliyen yalan. Dünya medyasından bu maça akredite 10 tane basın mensubu bile yok. Bizden başka naklen yayınlayan yok ,  özet görüntülerini yayıncı kuruluştan satın alan yok , hatta Eurosport ‘da bırakın haber kuşağında vermeyi , web sitesinde bile ülkenin adıyla, zorla skor bilgisi  var.

Teknik ve taktik anlamda zaten skandal.  Bir tane set hücum, bir tane organize atak yok. Futbola başlayan çocuklarımıza , hah işte bu futbolcunun her hareketini ezberle , örnek al diyebileceğimiz bir durum yok.. Çocuk hiç ekrana bakmasa daha faydalı ..

İkinci klişe :  Sahalarımızda görmek istemediğimiz olaylar … Tersinden okuyalım, bu spor müsabakasında ,  sahalarımızda görmek istediğimiz tek bir olay yok. Maça gelen takımın otobüsünün taşlanmasından tut, saygı duruşundaki ıslığın ayıbı bile bize yeter de artar… Oyuncuların ruh hali ve beden dillerini saymıyorum bile.

Galatasaraylı ya da Fenerbahçeli değilim.  Melo ile ilgili kısıma girince , ama sizde de Emre diye söze başlayarak hiçbir şeyi çözemeyiz. Rakibini oyundan attırmaya çalışan ya da sakatlamaya çalışanı , tribünde  alkışlayıp , bağrımıza basarsak, bu adı derbi olan kör döğüşleri karakollarda biter. Bize de küfürden kapanan sahalar, bomboş tribünler kalır.

Zaten bir pazarımız var ,  bir de futbol keyfimiz. Hiçbirinizin bunu bu hale getirmeye hakkınız yok. İçeceğimizle, kuruyemişimizle evde ,  stadda  da kolkola maç seyretmek istiyoruz.  Yeneriz, yeniliriz , o bizim sorunumuz. Bugün yenilirsek ,  belki yarın yeneriz .  Ama içimize kin ve nefret tohumları atmaya kimsenin hakkı yok.

Arenaya çıkıp, tek amacı tribün popülaritesi olan bu sözüm ona sporcuları da izlemek , bağrımıza basmak, dişimizden tırnağımızdan arttırıp aldığımız  biletle son model  Ferrarilerine de sponsor olmak zorunda değiliz.

Bizi bunlara mecbur bırakırsanız ,  Metin Oktay'ın,  Lefter'in,  Baba Hakkı'nın kemikleri sızlar. İnönü'de birlikte sabahlayıp ,  maça gidenlerin ahı tutar. Ve en kötüsü de size baka baka , sizin gibi sporcular yetişir gelecekte…

Kıssadan hisse .. .Sizin gibi yabancı maddeleri sahalarımızda görmek istemiyoruz! Sporcu kişiliği ve karakteri taşıyan örnek insanlar görmek istiyoruz.  Renklerin kardeşliğini ,  mili takım ruhunu unuttuk, tez zamanda hatırlamak istiyoruz.

Ve en önemlisi …  Ayıbın rengi olmaz diyerek,  bu işin sadece bir oyun, bir eğlence olduğunu hatırlamak istiyoruz.  Unutmayalım;  yenilmek dünyanın sonu değil… Yenmek için her yol mübah diye düşünmek ,  bizim güzel sportif düşlerimizin sonu..

Saha da bizim,  top da bizim. Ya bizim sevdiğimiz gibi oynayın,  ya da istediğiniz sirke gidip, yeteneklerinizi orada sergileyin !!!

Fair-play ruhu ile ,  sağlıklı ve esen kalın…