Ahmet Altan, dün Taraf gazetesinde yazdığı yazıda futbolla hayatın birbirine çok benzediğini ve zamanlamanın ve tercihlerin ne kadar önemli olduğunu anlatıyordu.

Ünlü Uruguaylı gazeteci yazar Eduardo Galeano “Gölgede ve Güneşte Futbol” isimli çarpıcı kitabında tek başına bir topun insanın kaderiyle nasıl ilintili olduğunu ve hayatla olan simetrisini enfes bir şekilde tasvir ediyordu.

1994 dünya kupasında oynanan ABD-Kolombiya maçında ABD takımı Kolombiya’yı 2-1 yenmiş ve o maçta kendi kalesine gol atan Escobar, Kolombiya mafyası tarafından öldürülmüştü. Hem Ahmet Altan hem de Eduardo Galeano tespitlerinde işin bu kısmına vurgu yapmışlardı. Futbol bazen alınyazısı olabiliyordu. Bazen dramatik biçimde son bulan meçhul hayatlar da…

Fenerbahçe bu dramatikliği 2006 yılında ve bu sezon iki kez yaşadı. Acaba futbolcuların halet-i ruhiyesi nasıldır? Bu olayın şoklarını üstlerinde kolay atabilmişler midir? Ya da bilinçaltlarında bu travmanın izleri duruyor mu, diye de hep merak etmişimdir.

Futbolcular elbette profesyoneldir, ama aynı zamanda hepsi kanlı canlı insanlar… Hisleri vardır, her şeye mantık çerçevesi içinde bakamazlar.

Tıpkı insanlar gibi kurumlar da hatalarından ders çıkarırlar. Aynı hata sürekli yapılmaz, yapılıyorsa ortada ciddi sağlık vakaları vardır.

Fenerbahçe bu olayın sorumlusu olarak Daum’u –her iki şampiyonluğun kaçırılışında da FB’nin teknik direktörüydü –gördü ve faturayı hocaya kesti. 2006’da yaşadığı olaydan ders almayıp tekrar aynı teknik direktörü göreve getiren Fenerbahçe yönetimi ve dolayısıyla Aziz Yıldırım aslında bindikleri dalı kestiler. Aziz Yıldırım hangi akla hizmet tekrar Daum’u göreve getirdi, belli değil.

Fenerbahçe Türkiye’de ciddi başarılar kazanmış olabilir, ama esas hedef hep Avrupa’dır. Maalesef Fenerbahçe adına Avrupa’da ciddi bir başarı yok. Rakibi Galatasaray ise hem UEFA Kupasını hem de Süper Kupa’yı kazandı. FB’nin yapması gereken tek bir şey var: Avrupa’da kupa kazanmak.

Aziz Yıldırım’la bu mümkün mü? Çok zor. Çünkü Yıldırım’ın vizyonu bir yere kadar. Ondan sonra daha geniş düşünemiyor. Kulüpte kimsenin kendi önüne geçmesine müsaade etmiyor. Egosu her yeri kaplıyor ve bir başkası kendi varlığını ortaya koyamıyor.

Yıldırım ve arkadaşları yerine Fenerbahçe’yi daha profesyonel bir ekip yönetse belki 2006 ve 2010 yılı şampiyonlukları kaçırılmayacaktı. Belki de çoktan Avrupa’da bir kupa kazanılmış olacaktı. Evet, Aziz Bey’in bu kulübe yaptığı yatırımları, gelir-gider seviyesinde Avrupa’nın en iyi kulüplerinden biri haline getirmesini, ticari başarıları ne kadar övsek az gelir. Kimse aksini de iddia etmiyor.

Ancak taraftar somut, gözle görülür başarı bekliyor. Bu başarının Aziz Bey’le en azından yakın gelecekte gerçekleşmesi zor.

 Ahmet Altan, “Eğer aynen futbolda olduğu gibi şehirleri ve devletleri de ‘profesyoneller’ yönetse, yönetim yarışlarında, seçimlerinde saçma sapan hamaset edebiyatı biter, ‘yönetici adayları’ sadece projeleriyle yarışırlardı; yolsuzluklarını, beceriksizliklerini nutukların arkasına saklayamazlardı” diyor.

Eğer Fenerbahçe Avrupa’da kupa kazanmak istiyorsa, daha profesyonel olmalı. Egolarla, kişisel ihtiraslarla başarı gelmez. Türkiye’de kazanılan şampiyonluklar da artık kimseye tat vermiyor.

Cem Küçük - Haber 7
cemkucuk@gmail.com