Başlığa bakıp da sinirlenenler olacaktır, küfür edenler de… Derdim herhangi bir ideolojiyi yerin dibine sokmak ya da küçümsemek değil.

Sadece bazı tespitlerle Türkiye solundan en azından yakın zamanda niçin bir şey olamayacağını anlatmak niyetindeyim.

Gazetelerde arada bir şöyle haberler okursunuz… Türk siyasetinde hiç de önemli olmayan bir figür çıkar ve “Türkiye’nin yeni bir sol partiye ihtiyacı vardır” diye bir şeyler yumurtlar. Ya da, “Türkiye’nin umudu sol” gibi kime hizmet ettiğini hiç bilmediğimiz laflar türer. Aslında Türkiye’de kimsenin böyle bir talebi yoktur. Türkiye yapı olarak muhafazakâr ve gelenekçidir.  Mevcut siyasi yelpazede kendisine sol diyen bayağı parti var. Tabii hepsinin solculukları çok tartışma götürür.

Her halkın bir mayası vardır ve halk o mayayla yoğrulur. Türkiye Cumhuriyeti sevseniz de sevmeseniz de Osmanlı İmparatorluğu’nun devamıdır ve hepimiz Osmanlının torunlarıyız. Bana inanmıyorsanız Halil İnalcık’ın “Devlet-i Aliyye” kitabına bakabilirsiniz. 1923’de kurulan Cumhuriyet kimseye uymayan bir elbiseyi zorla giydirmek istedi. Ama 1950’de çok partili hayata geçtikten sonra ve eğitim düzeyi arttıkça bazı şeyler daha da açığa çıktı. Halk daha bilinçlendi. 1960’larda İsmet İnönü biz ortanın solundayız deyince Türk siyasetinde saflar iyice netleşti.

Ve kendisine sol diyen partilerin solla uzaktan yakından ilgisi olmadığı ortaya çıktı. Sol dediğin halka, işçiye, emekçiye, garibana çok yakın olur. En azından sözlük tanımı böyledir. Kendi siyasetinin merkezine onları alır. Mesela CHP böyle bir parti midir? Yoksa bu kesimlerden nefret eden, onları hor gören, dağdaki çoban olarak algılayan zengin azınlığı mı temsil eder?

1968 kuşağı denilen ve kendilerini özgürlükçü olarak sunan kuşak gerçekten solcu mudur? Elbette hayır. 68 kuşağı darbe arayan bir kuşaktı. Ordunun sol Kemalist bir darbe yapmasını umuyorlardı, ama istedikleri hiç olmadı. Halbuki gerçek sol halktan destek arar, ama 68 kuşağının böyle bir derdi yoktu. Çünkü halkın solla uzaktan yakından ilgisi yoktu.

Solun ne olduğunu anlamak için darbe dönemlerine bakmak lazım. Örneğin 28 Şubat dönemi… Liberal solcular hariç bütün sol 28 şubat darbesine destek verdi. Mesela 27 Nisan e-muhtırası… Türkiye’deki sol bu muhtıraya da destek verdi, çünkü iktidarda sevmediği bir parti vardı.

Rahmetli İlhan Selçuk da böyle biriydi… Demokrasiye inanmazdı, istediği kendi ideolojisine uygun bir darbeydi. Ama başarılı olamadı. Seçimleri hep kötümsedi, çünkü hep gericiler (!) sandıktan çıkıyordu. Kendisini sevenler dışında görüşlerini ciddiye alanlar da yoktu.

Hadi bunları da geçtim. Siyaset halka hizmet için yapılır. Yol yaparsınız, köprü yaparsınız, hastane, okul açarsınız. İstihdam sağlarsınız. Şimdi şöyle bir düşünün ve bu ülkedeki önemli hastane, köprü, yol, okul, havaalanı vb kim yaptı bir düşünün. Rahmetli Menderes’in ve Özal’ın yaptıklarını anlatmaya bu sayfalar yetmez. Aynı şekilde Erdoğan’ın da, ki bütün olan bitene rağmen hâlâ niçin tek başına iktidar olduğunun ve bugün seçim olsa yine tek başına iktidar olacağının cevabı da burada saklı.

CHP’nin, DSP’nin, ÖDP’nin ya da kendine sol diyen başka partilerin böyle bir planları var mı? İktidara gelseler bu hükümetten farklı olarak ne yapacaklar? Mesela sağlık alanında ne gibi yatırımları olacak? Kişi başı geliri kaç yılda 20 bin Dolara çıkaracaklar? Böyle bir planları olmadığı gibi böyle bir dertleri de yok. Onların tek derdi mevcut iktidar gitsin de, nasıl giderse gitsin.

Türkiye solu yıllardır sadece ve sadece konuştu. Her ne kadar inkar etseler de din düşmanlığı yaptı. Bu halkın hiçbir değerine saygı duymadı. (1977’deki Ecevit’in CHP’si hariç.) Halkı aptal, göbeğini kaşıyan ayı olarak gördü. Anadolu insanın nasıl bir değişim ve dönüşüm içinde olduğunu anlamadı. Geleneklerine bağlı ve dindar olduğunu kabul etmedi. Hep küçümsedi ve yok saydı. Her seçimde de böyle düşünmesinin ceremesini ağır ödedi.

CHP’nin yeni genel başkanı Kılıçdaroğlu sol için bir umut oldu. Türkiye’nin yüzde 75’inin tabii CHP diye bir derdi olmadığını da hatırlatalım.  Ama Kılıçdaroğlu da kritik meselelerde bir arpa boyu yol alamadığını ispat etti. Kürt meselesi hakkında yapıcı tek bir cümlesi yok. Radikal gazetesine verdiği “kızlar başörtülü üniversiteye girecek” beyanatını da anında yalanladı ya da yalanlamak zorunda kaldı. Belki de Önder Sav kulağını çekmiştir Kılıçdaroğlu’nun, kim bilir? Başörtüsü gibi basit ve evrensel bir hakkı savunamadı bile…

Velhasıl kelam, Türkiye solundan zerre bir şey olmaz. Onlar sürekli köylü devrimi yapsın, toprağı işlesin dursun… Türkiye’de bir devrim oluyor ama başka türlü… İşte anlayamadıkları bu.

Cem Küçük - Haber 7
cemkucuk@gmail.com