“Biz inkar eder, inkarı severiz;
Bayram hediyenizi iade ederiz
Biz mahcup ve onurlu çocuklarız
…Biz koşu bittikten sonra da koşan atlarız”
(Şahdamar / Sezai Karakoç )

2007 yılında Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından verilen Kültür ve Sanat Büyük Ödülü’ne layık görüldüğüne dair tebliğ yazılı olarak kendisine yapıldığında Diriliş Yayınları’nın Cağaloğlu’ndaki binasında Üstad Sezai Karakoç’un yanındaydım. Bana kirpiğindeki saman çöpünü uzaklardaki bir ağaç sayan ve ona yetişmek için atını gittikçe daha hızlı süren adamın hikayesini anlatıyordu. Ben de saman çöpünün bende çağrıştırdıklarını düşünüyordum: 

 “Bir saman çöpüne tutunmuş kızların eteğini ben çektim
Neyleyim göğsümü Karacadağ’ın sert rüzgarı doldurmuş
Annemden ilk sütü Geyve’de içtim
Ankara’ya Çataldağ’a bin zindandan gün vurmuş
Az kalsın yerine ben ölecektim
Bir saman çöpüne tutunmuş kızların…”

Bazılarını aşağıda sayacağım bir çok ödül gibi Üstad, bu ödülü de tabii ki almaya gitmedi. 

Milli Türk Talebe Birliği Milli Hizmet Madalyası (1968)

Sürgündeki Macar Yazarları Gümüş Madalya Ödülü (1970)

Türkiye Yazarlar Birliği Hikâye Ödülü (1982)

Türkiye Yazarlar Birliği Üstün Hizmet Ödülü (1988)

Dünya Sanat ve Kültür Akademisi Ödülü (1991) 

Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü’nün bu yıl Edebiyat Dalı’nda Sezai Karakoç’a verilmesini uygun görmüş Abdullah Gül. Eminim Sayın Cumhurbaşkanı da öğrenciliği boyunca elinden düşürmemiştir Üstadın şiirlerini. Mona Roza (Monna Rosa), İnci Dakikaları, Köşe, Masal, Doktorun Karşısında, Kapalı Çarşı… ve daha nice şiiriyle kimbilir örülmüş kaç anısı vardır Abdullah Gül’ün. Cumhurbaşkanının şaire verdiği değer hesaba katıldığında Karakoç’a ödülün verilmesinin değil, ödülün Üstad tarafından kabul edilmesinin haber değeri var asıl. Üstadın bünyesi yazdıklarının bu şekilde takdir ve taltif edilmesine müsait bir bünye değildir. Bu sebeple değil Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü bizzat Cumhurbaşkanlığı makamı teklif edilirse Sezai Karakoç’un gönül tellerinden birini titretmenin mümkün olmayacağı kanaatindeyim.  Üstadın herkesin beklediğinin aksine ödülü alacağını açıklaması, kendi fikirleriyle yoğrulduğuna inandığı talebelerinin elinden üstünde bir tane gül yaprağı olan bir bardak su ikramını gülümseyerek kabul etmesi olarak yorumlanabilir. 

Geriye bir tek şey kalıyor, o da ödülün üstada ne katacağı. İşte orası şüpheli. Hatta belki de işin tek şüphe götürmeyen tarafı burası. Üstadın ödülün üstünde olduğu ödülü veren makamın da malumu. Bu sebeple  Üsdadın bu ödülü almakla övünmeyeceği aşikar. Ancak Sayın Cumhurbaşkanı bundan sonra “Sezai Karakoç ilk kez benim verdiğim ödülü almayı kabul etti” diyerek kendisiyle övünebilir.  

Dr. Hamid Aydın - Haber 7
dr.hamid@estetistanbul.com
twitter.com/hamidaydin