Türkiye’nin sahip olduğu coğrafi şartların kendisine tanığı imkanları kendi lehine kullanması ve mesela petrol ve doğalgazın üretildiği yerlerden, ihtiyacı olanlara naklinin ülkemiz üzerinden ve tabii ki bize de katkı sağlayabilecek şekilde gerçekleşmesi için çalışmalarda bulunması, bu ülke vatandaşı olan ve kafası çalışan hemen herkesin üzerinde ittifak edeceği bir husustur.

Bulunduğumuz coğrafyanın bize tanıdığı imkanları ülkemizin menfaatlerini temel alarak değerlendirmeye çalışan kadroların, ülke içinden bazı kesimler tarafından hedef alınmaları ve akla hayale gelmedik kumpaslara maruz kalmaları, izahı güç bir durum.

Oynanan oyunların hakikaten farkında olmayanlar neyse, ama olup bitenlerin bal gibi farkında oldukları halde ülkemiz aleyhine sürdürülmeye çalışılan kampanyalara destek olanları, anlayabilmek çok zor.

Devletler arasında menfaate dayalı büyük ve de amansız oyunların oynandığının şuurunda olan Herhangi bir ABD’li, Alman, Fransız, Belçikalı ya da mesela bir Venezuelalı, şahsi ya da zümrevi problemleri sebebiyle, ülkesinin sıkıntıya düşmesi için çalışabilir mi?..

Soruyu daha da geliştirebiliriz. Kendileri ya da bağlantılı oldukları çevrelerin işine öyle geldiği için, ülkelerinin sıkıntıya düşmesi için çalışanlar; bununla da kalmayıp, ülkelerinin aleyhine çalıştığı açık olan dış çevrelerle bağlantıya geçip, ‘menfaat birliği’ içerisine girebilirler mi?..

Başka ülkeleri bir kenara bırakalım. Türkiye’den birisinin ya da birilerinin; şahsi, zümrevi hesaplarının bir uzantısı olarak, devletimiz dolayısıyla milletimiz aleyhine çalışmalar yapmaları ve bu yolda başka birtakım odaklarla işbirliği içerisine girebilmeleri mümkün müdür?..

‘Böyle de soru mu olur kardeşim?’ şeklinde düşünülmesi, normal. Başkalarını da kendimiz gibi bilmeye alışkın olduğumuz için; bırakın kendi ülkemizden birisini, herhangi bir ülkenin vatandaşlarından birisinin bile, hele de bile isteye, kendi ülkesi aleyhine çalışabileceği hiç birimizin aklının ucundan bile geçmez.

Aslında bırakın sorulabilmesini, hele de ülkemiz söz konusu olduğunda, aklımızın ucundan bile geçmemesi gereken bir soru bu. Ancak yakın zamanda yaşadıklarımız ve halen yaşamaya devam ettiklerimizin, bu soruyu kaçınılmaz hale getirmiş olması üzücü. 

‘Memleketin batmaya yüz tuttuğunu ve kurtuluşun ancak ve ancak kendilerinin dümene geçebilmesiyle mümkün olabileceğine’ inanmış, daha doğrusu inandırılmış insanların hiç de azımsanmayacak sayıda olduğu, inkar edilemeyecek bir gerçek.

Ülkenin batmaya yüz tuttuğuna inandırılan insanların kurtuluşla alakalı formüllerinin genellikle ‘teslim ol kurtul’ şeklinde olması ise, meselenin bam teli.

Türkiye’nin müsaade edildiği ölçüde işler yapabileceği ve bunun dışına taştığı zaman mutlaka cezalandırılacağı; dolayısıyla hakim güçlerin suyunda gitmesi gerektiği şeklinde özetlenebilecek bu bakış açısının sahipleri, her şeyi çok iyi bildiklerine inandırılan ve ama iflah olmaz bir aşağılık kompleksi içerisinde kıvrananlardan oluşuyor.

Kendi ayaklarımız üzerinde durabileceğimiz, yani ülke olarak kendi kararlarımızı verebileceğimiz zamanın henüz gelmediğine inanan/inandırılan bu insanlar; bu sürece ancak zamanla ulaşılabileceği ve ancak sadece kendi kontrollerinde gerçekleşebileceği konusunda da nerdeyse kesin bir kanaate sahipler.

Bu konudaki ufukları ise tek cümleden ibaret: Teslim ol, kurtul!..

Oysa teslimiyet, yok olmanın diğer adı…

Ekrem Kızıltaş – Haber 7

ekremkiziltas@gmail.com