Erbakan'ın ufku…

Erbakan Hoca'yı 'En Yüce Dost'a uğurlayalı bir yıl oldu.

Soğuk bir Mart günü, Türkiye’de daha önce benzeri yaşanmamış kadar kalabalık bir uğurlayıcı kitlesinin katılımıyla gerçekleştirilmişti cenaze töreni. Genç yaşlı, kadın erkek, sivil asker, zengin fakir… Herkes oradaydı nerdeyse; orada olamayanlar da televizyonlarının başında.

İnsanımızın gösterilebileceği en güzel vefa örneklerinden birisiydi Erbakan Hoca’nın cenaze töreni. Özellikle de, ömrünün her anını Milleti ve Memleketi için çalışmalarla geçirmiş ve ama gerektiği gibi anlaşılamamış olduğunu düşünürsek…

Üniversite yıllarından başlayarak ülkemiz halkının, Müslümanların ve bunun yanında özellikle de dünyanın zulme maruz kalan bütün insanlarının ezilmeden, sömürülmeden yaşayabilecekleri bir dünyayı hedefleyen birisiydi Erbakan Hoca. Bunun yolunun da, ‘Yeniden Büyük Türkiye’ idealinden geçtiğine inanıyordu.

Yeniden büyümeli, güçlenmeliydik daha doğrusu. Hükmetmenin, diğer unsurları egemenliği altında bulundurmanın; temel kuralları belirlenmiş şekilde beraber yaşamak olup, başkalarını ezmek ve sömürmek manasına gelmediğini bizden başka bilen yoktu.

Toplu iğne bile yapamayan bir ülkeden; kendi motorunu üreten, her türlü sanayisi ve teknolojisini geliştirebilecek bir ülkeye geçiş hiç zor değildi; istemek ve gereğini yapmak yeterdi.

Kendisi gibi düşünenleri bir araya getirip, -engellemek için her türlü yola başvuranları dize getirmeyi başararak- bu ülkenin kendi motorunu yapabileceğini, önce İTÜ Motor Kürsüsü ve sonrasında Gümüş Motor Fabrikası ile ortaya koydu.

Ülkemizin başkalarına Pazar olmak dışında bir varlık göstermemesi gerektiğini düşünen dış ve iç mihrakların oyunlarını bozabilmenin yolunun Odalar Birliği’nden geçtiğini anlayınca, oraya el attı. Nihayetinde bu kuruluşun başına geçtiğinde, meselenin doğrudan siyasi iradeyle alakalı olduğunu gördü ve siyasete atıldı.

Sanayide ve Odalar Birliği’nde yolunu kesmeye çalışanlar, siyasete girdiği zaman daha çok telaşa kapıldılar. Kendi sınırlı dünyaları ile mukayese edilemeyecek muhteşem bir vizyona sahip olduğunu biliyorlardı Erbakan Hoca’nın. Yapılacak tek şey, mümkün olduğu kadar önünü kesebilmekti onlara göre.

Halbuki Erbakan Hoca, onların da doğruyu görüp kendi yanlarına gelmelerini bekliyordu hep…

Bağımsızlar Hareketi, Milli Nizam Partisi, Milli Selamet Partisi, Refah Partisi, Fazilet Partisi, Saadet Partisi… Partilerinin birini kapattıklarında diğerini kuruyordu Erbakan Hoca. Sadece parti mi, çok sayıda sivil toplum örgütü, vakıf, cemiyet, dernek… kuruyor, kurduruyor, kurulmasına yardımcı oluyor, teşvik ediyordu sürekli olarak.

Ve bu gayret sadece ülkemizde de sınırlı değildi. Bugün İslam Ülkelerinin tamamında ve Müslüman toplulukların yaşadığı hemen her ülkede, Erbakan Hoca’nın gayretleriyle oluşturulmuş çeşitli yapılar vardır ve yine O’nun sayesindedir ki, hemen hepsi birbirlerinden haberdardır…

Kendisine yönelik her tökezletme girişiminde, ara vermesini, durup biraz düşünmesini bekleyenleri çıldırtan bir devamlılıkla, dur durak bilmeden sürdürülen bir gayretten ibaretti Erbakan Hoca’nın hayatı..

Başbakan, bakan, parti başkanı, yasaklı, mahpus… Her halükarda: ‘Evet, şimdi ne yapıyoruz?’ sorusunu soruyor ve ufkuna doğru yolculuğunu sürdürüyordu, beraberindekilerle birlikte.

Siyasi, sosyal, ekonomik… Hangi sahada olursa olsun, bugün ulaştığımız seviyeye gelmemizde en büyük payı olanlardan birisiydi Erbakan Hoca…

Cenab-ı Hakk gani gani rahmet eylesin…

Ekrem Kızıltaş / Haber 7

ekremkiziltas@gmail.com