Ancak diğer kentlerdeki okurlarımız da benzeri olayları yaşamıştır herhalde.
Eskiden her şeyin daha iyi olduğuna dair bir hurafe var. İnanın değildi.
Elektrik ikide bir kesilirdi... Suyun günlerce akmadığı olurdu... Telefon yoktu; bir yeri aramak gerektiğinde bakkala gider, jetonlu telefonu kullanırdık... Belediye otobüsü yarım saatte bir gelirdi...
Kart sistemi olmadığı için bankadaki parayı çekmek için uzun kuyruklara girerdik... Kuyruk dedim de... Bir ara benzin yoktu, geceden kuyruğa girer, sabah saat 06.00 sularında bir depo benzin alırdık... (Sigara kuyruklarını hiç anlatmayayım.)... Ampul bulamadığımız oldu; hırsızlar, vapurlardaki ampulleri çalıp sattılar...
Domates, salatalık, biber sadece yazın yenirdi: Nerede şimdiki gibi devasa soğuk hava depoları ya da kışın bile üretim yapan sera sistemleri?
***
İyi olan neydi; onu da söyleyeyim: İstanbul'un ortasında ağaçtan incir ve dut yerdik. Cevizi bizzat toplardık. Toprakla haşır neşirdik.
Bugün hormonlu dediğimiz meyve ve sebzeler yoktu eskiden; bu iyi bir şeydi... Ayrıca çocukların ve gençlerin damak tadını esir alan uyduruk, endüstriyel cips ve şekerlemeler de yoktu.
Velhasıl geçmişe dönüp baktığımda aradığım, kaybettiğime üzüldüğüm, "ah şimdi de olsa" dediğim pek az şey var. (Tabii insanları değil, mal ve hizmetleri kastediyorum.)

(Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz)