Gündemi bir yandan yağmur ve sel, öbür yandan Aydın Doğan Beyefendi Hazretleri işgal edince, bu yıl "geleneksel 12 Eylül şenlikleri" pek yapılamadı...

Yani "ne güzel devrim yapmak üzereydik, son anda engel oldular" palavrası, yaşı kırkın altında kalanlara gene yutturulamadı. "Ağlama" geleneği elbette sürdü ama artık pek kimseyi etkilemiyor.

Ama sol, yaklaşık onar yıllık aralarla dönüp dönüp onun canına okumuş olan kontrgerillaya övgüler düzmekten ve onu kurtarmaya çalışmaktan da utanmıyor!

"Ergenekon'a selam" diyenler, bu rezilliğin ya en aymaz ya da en utanmaz temsilcileridir.

Bunların bazıları "hem Kemalist hem sosyalist olunabileceğini" sanacak kadar saf, bazıları da "AKP iktidarı süreceğine laik faşizm gelsin" diyebilecek kadar hain insanlardır.

Neyse ki, en parlak devirlerinde oy oranları yüzde üçü geçememiş olanların esamisi, bugün o oranda bile okunmuyor.

Artık yutturulamayan başka bir palavra, Rasim Ozan Kütahyalı'nın deyimiyle "12 Eylül yüzünden bitmiş çok değerli bir entellektüel ortam" yalanıdır. 12 Eylül'ün en büyük kötülüklerinden biri de, "ezip süpürdüğü solun matah bir şey olduğu" efsanesinin yaratılmasına yol açmış olmasıdır.

İtiş kakıştan ve kültür hayatımızda "komünist hegemonyasından" başka bir şey yoktu ortada... O kadar ki, Enis Batur'un büyük bir cesaretle "Marksist olmadığını" yazması bomba gibi patlamıştı.

Soljenitsin'i, Mandelstam'ı, Ahmatova'yı, Şalamov'u okuyor ama övemiyor, Sovyetler Birliği'nin ne mal olduğunu görüyor ama yazamıyorduk. Aforoz edilirdik, genç bir yazar olarak piyasada yokedilirdik.

Özellikle yok sayılmak istenen, adı bile anılmayan Oğuz Atay gibi çok önemli bir yazarımız, ancak seksenli yıllarda tanınabildi, anlaşılabildi. Üzerinden sol sansürü kalkınca...

Sol, on yıl öncesinin büyük yanlışını yinelemiş, gidip "goşist" örgütlere, öğrenci "aktivizmine" ve sokak çatışmalarına sıkışıp kalmıştı. Faşizme davetiye çıkarmaktan başka hiçbir yere varamayacak bu çılgınlık en küçük bir eleştiri de kabul etmiyor, "yapmayın, etmeyin, bizim kuşak yaptı ve ebesinin örekesini gördü, aynı hataya düşmeyin" şeklindeki ağabey öğütlerimiz, genç arkadaşların bir kulağından bile girmiyordu...

Yüzlerce kere verile verile suyu çıkmış örneklere, aynı tabancanın sabahtan bir sağ örgüt, öğleden sonra bir sol örgüt tarafından kullanılması gibi somut kanıtlara yeniden girmeyelim şimdi...

Yazının devamına bu linkten ulaşabilirsiniz

Engin ARDIÇ / Sabah
eardic@sabah.com.tr