Maçtan önce biraz uzaklara daldım. Geçmişe gittim. Werder Bremen'in 2009’da UEFA finalinde Shakhtar'a İstanbul'da kupayı kaybedişi, daha dün gibi sanki…

Daha öncesi de aklıma geldi. Şimdi oynanmayan Kupa Galipleri Kupası'nda, 1992 yılında Monaco'yu 2-0 yenip kupayı almaları… Ne güzel formaları vardı.

Leverkusen'i düşündüm. Yıldıray Baştürk ve Ballack'lı kadro… Şampiyonlar Ligi'nde Zidane'a kaybettikleri maç… 1988 yılında UEFA Kupası’nı aldı, Leverkusen. Hatıralar daha dün gibi…

Korona günlerinde dün akşama dönelim. İki takım sahada ve maç başladı. Futbolda dün yoktur ama anılar güzeldir. Şöyle baktım, Leverkusen'in sağ kanadında 17 yaşında Wirtz forma giyiyor. “Darısı ligimizin başına” demek en güzeli…

Oyunun ilk 15 dakikasında çok basit top kayıpları yaptı Werder Bremen… Ligde 17. sırada olmak kolay değil tabi… Benim gözüm Leverkusen'de, Kerem Demirbay'da, sırtındaki formanın numarası 10… Bu, ondan çok şey bekleniyor demek…

Leverkusen'in gol atacağı çok belliydi. Kendi evinde, savunmada otobüsü çeken Bremen, Havertz'den golü yiyince hemen çıktı, Selassie ile beraberliği yakaladı. Sonra yine Havertz. 6 dakikada 3 gol… Zevkli maç…

Leverkusen favoriydi. Çıktı ve istediğini aldı. İkinci yarıda oyunu hep inisiyatifinde tuttu. Haklı bir 3 puan aldı. Werder Bremen ise kuyuda kalmaya devam ediyor.

SÖZCÜ