Modern savaşlarda artık çatışmalar silah ve kurşunların kullanımıyla sınırlı değil.

Yiyecek, su, ilaç gibi hayati kaynaklar da karşı tarafı yavaş yavaş öldürmek için birer araç haline geldi.

Bir savaş silahı olarak kullanılan açlık, askeri operasyonlardan daha az öldürücü değil.

Hatta bazen sivillerin günlük hayatlarını hedef alarak hayatta kalmak için gerekli temel ihtiyaçları baskı ve boyun eğdirme maksatlı kullanılması, çok daha zalim bir öldürme şekli olabiliyor.

Gazze'de devam eden İsrail ablukası ve bombardımanlarında binlerce aile gıda, su ve ilaca erişemiyor. Her gün özellikle çocuklar arasında açlık ve yetersiz beslenmekten kaynaklı ölümler kaydediliyor.

Birleşmiş Milletler (BM) kurumları yardım dağıtım alanlarını "sadist ölüm tuzakları" olarak tanımlıyor. İsrail'in açlığı bir savaş silahı olarak kullandığına dair suçlamalar yapılıyor.

Son BM raporuna göre, Gazze Şeridi'ndeki gıda kıtlığı durumu 5. Seviye'ye yani "felaketle sonuçlanması muhtemel" aşamaya ulaştı.

Uluslararası Kızılhaç Komitesi'nin (IPC) gıda güvenliği sınıflandırmasında bu en üst seviye ve kıtlık riski olduğu anlamına geliyor.

Bu acımasız gerçeklik içinde Gazzeliler iki savaş birden veriyor; bombardımandan sağ çıkma ve hayatta kalmak için gerekli malzemelere ulaşma.

BM İnsani İşler Koordinasyon Ofisi'nin (OCHA) Filistin direktörü Jonathan Whittall, kuşatma altındaki Gazze'deki durumu şu sözlerle özetliyor:

"Gazze sadece açlıkla değil, hesaplı şekilde yürütülen açlıktan öldürme politikasıyla karşı karşıya."

BM Güvenlik Konseyi, İnsan Hakları İzleme Örgütü ve Dünya Gıda Programı raporlarına göre abluka ve açlık "sistematik bir askeri strateji" haline gelmiş durumda. Yani kıtlık savaşın bir yan etkisi değil; toplulukları yıldırmak için günlük hayatlarını mahvetmek üzerine kurulu bir strateji.

Alex de Waal da "Kitlesel Kıtlık: Tarihi ve Geleceği" adlı kitabında, günümüzde kıtlığın çoğunlukla doğal bir gıda yoksunluğundan ziyade askeri ve siyasi kararların bir sonucu olduğunu yazıyor.

Tarihçi ve araştırmacı Dr. Issam Khalifa, dokunulmazlık ve sorumlulara hesap vermeleri için bir adım atmaktan yoksun siyasi iradesizlik, suçlulara bu sessiz silahı kullanmaları ve üzerini kapatmaları için alan tanıdığı belirtiyor. Bu da açlık çekilen bölgelerdeki tüm umutları ve hayatları yok ediyor.

Yardım sağlamaya dair herhangi bir girişim insanların kaos aracı olarak kullanılmasıyla sonuçlanıyor. İnsanlar kamyonlardan yardım alabilmek için itiş kakışa zorlanıyor. Kamyonlara erişmek için hayatını riske atan birçok kişi bir torba un ya da konserve yiyeceğe ulaşmak için yaralanıyor ve ölüyor.

Bu, açlığın "imha ve kontrol" amaçlarıyla ilişkilendirildiği tarihi katliamları anımsatıyor; yani rastgele bir olay yok burada tamamen sistematik, planlı bir politika.

Açlığın silah olarak kullanıldığı bilinen bazı diğer vakalar şunlar:

Leningrad Kuşatması, Rusya (1941–1944): Naziler kenti 870 günlüğüne kuşattığında nüfusu savaşmadan yok etmek amacıyla aç bıraktı, yaklaşık yarım milyon kişi açlıktan öldü.

Saraybosna, Bosna-Hersek (1992–1996): Sırp güçleri kenti kuşattığında elektrik ve gıdayı kesti. Kıtlık nedeniyle binlerce kişi uluslararası yardıma rağmen hayatını kaybetti.

Gazze Şeridi (2007– bugün): İsrail'in ablukası savaş döneminde ağırlaştı ve ülke özellikle Ekim 2023'ten bu yana açlığı toplu cezalandırma aracı olarak kullanmakla suçlanıyor.

Guta ve Madaya, Suriye (2013-2016): Eski iktidarın uyguladığı kuşatma sonucu siviller aç kalırken, zayıf düşmüş çocukların trajik görüntüleri ortaya çıktı.

Yemen (2015'ten günümüze): İç savaş, limanların ve gıda üretim tesislerinin ablukasıyla sonuçlandı. "Dünyanın en kötüsü" olarak tarif edilen kriz nedeniyle 17 milyon kişi açlıkla mücadele ediyor.

Tigray, Etiyopya (2020–2022): Etiyopya hükümetinin açlığı, halkı yiyecek ve ilaçtan mahrum bırakacak şekilde bir savaş aracı olarak kullandığı bildiriliyor.