Kemal Kılıçdaroğlu ile partisi CHP, 28 Şubat’ta darbeyi Erbakan Hoca’nın yediğini, Erdoğan ve yenilikçi ekibin ise bu mağduriyetten nemalanarak iktidara geldiğini savunuyor

Devlet Bahçeli, AK Parti’yi 12 Eylül ve devamındaki demokrasi dışı müdahalelerin sonucu olarak görüyor.

Ulusalcı çevre ve merkez sağcılar da benzer teorilerle iktidarın meşruiyetine kılıf arıyor yıllardır.

DEHAP geleneğinden gelen “Kürtçü siyasetin” görüşü ise ortak; tüm bu darbeler aslında kendilerine karşı yapıldı, kazanan ise iktidardakiler oldu.

Darbeyi düşünmeyi düşünenlerin bile ensesinde boza pişirmeye ant içen iktidarın arkasında aslında hesaplaştığı darbelerin olduğuna inanmak bu kadar kolaysa, o zaman her seçimin siyasi ve sosyalojik sonuçları olduğu gerçeğinden kopmadan aşağıdaki faktörleri de dikkate almak şart...

Bir kere, AK Parti ve Erdoğan için “şu şu sebepler olmasaydı sen Başbakan olamaz partin de iktidara gelemezdi” diyenler başta Cem Uzan’ı, sonra Deniz Baykal’ın tuzağını ardından da Erkan Mumcu ile Mehmet Ağar’ın iki parti harcayan sahte rüzgarını hesaba katmalı…

- 3 Kasım 2002 seçimlerinde Genç Parti'yle ortaya çıkan Cem Uzan sırtında beyaz gömleği, peşine taktığı onlarca sanatçıyla meydandan meydana koşup yüzde 7,1 oy alamasaydı AK Parti tek başına iktidar olamaz ve 11 yıllık istikrar da sağlanmazdı. (Bakınız: DYP yüzde 9.5, MHP yüzde 8.3)

- Deniz Baykal’ın, 3 Kasım’da siyasi yasağından dolayı milletvekili seçilemeyen Tayyip Erdoğan’a kurduğu, “Başbakan olsa bu ülkeyi en fazla 6 ay yönetir sonra da iktidarı bırakıp gider” tuzağı ters tepmeseydi, bugün, bugün olmazdı.

- Tayyip Erdoğan, partisindeki Erkan Mumcu tehlikesini sezip istifasını istemeseydi ve o Mumcu ile Mehmet Ağar, 2007 seçimlerinden önce Meclis’ten kaçıp üstüne bir önceki seçimlerde yüzde 15 oy almış merkez sağın iki köklü partisi ANAP ve DYP’yi tarihten silen hatalara imza atmasaydı, AK Parti 22 Temmuz’da şaha kalkar mıydı? (Cem Uzan bu seçimlerde de 1 milyon oy aldı)

dı dı dı…

Etkenlerin son halkasına “Ben de 28 Şubat mağduruyum” diyen Kemal Kılıçdaroğlu’nu hiç eklemiyorum. Onun son seçimdeki hakkını Başbakan veriyor her fırsatta.

Siyasi başarısızlıklarını darbelere sarılarak kamufüle edenlere, sandıkların artık kuru vaatlerle değil icraata, istikrara göre şekillendiğini hiç hatırlatmıyorum. (Bakınız: 2002 yüzde 34, 2007 yüzde 47, 2011 yüzde 50)

Son anketlerde AK Parti’nin oylarının yüzde 55’lere çıkmasını anlamayıp üstüne bir de darbecilere ima yollu da olsa sahip çıkanlar, “darbecisine aşık olma sevdasından ayıkıp, kafasındaki bidonu nihayet önüne koyarak, göbeğinden çektiği eliyle de zihnini kaşıyan halkın gücünü” anlayamadılar hâla... Tek sorunları da bu zaten…

28 Şubat’ta Erdoğan Başbakan olsaydı?

Darbelerle yüzleşme günlerimizin arka planında bir de 28 Şubat üzerinden Erbakan, Erdoğan kıyası yapılmaya başlandı. Tamam boynuz kulağı geçti, talebe Erdoğan, Hocasından farklı bir tarzla yola çıkıp, önce iktidar oldu sonra da muktedir.

Şimdi “28 Şubat’ta Refahyol Hükümeti’nin Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan olsaydı, ne Sincan’da tanklar yürür, 8 yıllık kesintisiz eğitim görüşülür ne de darbecilere boyun eğilirdi”  diyenler –özellikle mütedeyyin kıyasçılar- 15 yıl önceki, darbe şakşakçılıklarının, vefasızlıklarının, korkaklıklarının üstünü örtüyor.

28 Şubat’ta Erbakan’ın arkasında durma basiretini göstermeyip alternatiflere sapanlar konuştukça nasıl da batıyorlar değil mi?

BİLA DA SİVİLLEŞTİ

Twit atacaktım yazının altına ekleyeyim dedim…

Fikret Bila, 28 Şubat sürecinin hayattaki en önemli tanığı Recai Kutan ile konuşmuş. Kutan’ın söyledikleri ve henüz söylemedikleri çok önemli... 28 Şubat sürecinin asker postası gazetecisi Fikret Bila’nın darbe günlerine “tu kaka” diyen haberlere imza atması ne kadar manidar değil mi? Kendisinden “28 Şubat mağduru üst düzey bir siyasetçi dedi ki” haberleri de bekliyoruz.

Ersin Çelik / Haber 7
ersin.celik@haber7.com
twitter.com/ersinceliq