Bizim Çocuklar Dünya Kupası Avrupa Elemeleri’ndeki son grup maçında dünya 1 numarası İspanya’yla deplasmanda 2-2 berabere kaldı. Bu sonuç, bir beraberlikten çok daha fazlasıydı zira son Avrupa Şampiyonu İspanya, yaklaşık 2 yıldır yenilmiyordu ve bırakın puan kaybetmeyi elemelerde kalesinde gol dahi görmemişti.

Açık konuşmak gerekirse bırakın İspanya’dan deplasmanda puan almayı, gol atabileceğimize bile ihtimal vermiyorduk. Play-off’ları garantilediğimiz için Kenan Yıldız, Arda Güler, Kerem Aktürkoğlu’nu riske etmiyorduk. Üstelik orta sahamızın dinamosu İsmail Yüksek de kart cezalısıydı. İlk maçımızı ne yazık ki Konya’da 6-0 gibi tarihi bir skorla kaybetmiştik. Üstelik İspanyollar elemeler boyunca puan kaybetmemişler üstüne üstlük kalelerinde gol dahi görmemişlerdi. Bir de bunlara maçın henüz 4. dakikasında yediğimiz gol eklenince, “Acaba yeni bir kabus mu yaşayacağız?” sorusu akıllara gelmedi değil.

Ama “Çılgın Türkler” yine beklenilmeyeni, tahmin edilemeyeni yaptı. 2026 Dünya Kupası Elemelerinde oynadığı hiçbir maçta kalesinde gol görmeyen, son 2 yıldır oynadığı hiçbir resmi maçta yenilmeyen Dünya sıralamasının 1 numarası, son Avrupa Şampiyonu İspanya karşısında 1-0 geriye düşmemize karşın sahadan 2-2’lik beraberlikle ayrıldık.

İspanya, Brezilya ve İtalya’dan sonra Dünya Kupası elemelerinde kendi sahasında maç kaybetmeyen dünyadaki 3 takımdan biri. Oynadıkları baskılı ve göze hoş gelen futbolun yanı sıra yenilmezlik serileriyle de dikkati çekiyorlar. Her ne kadar takımın dünya yıldızı Lamine Yamal oynamasa da İspanya Milli Takımı son Avrupa Şampiyonu apoletiyle ve sahasında oynamanın avantajıyla milli takımımız karşısında maçın mutlak favorisiydi. Sevilla şehrindeki La Cartuja Stadı’nı dolduran 70 binden fazla İspanyol da milli takımlarının alacağı bir galibiyetle Dünya Kupası kutlamalarına hazırlanmıştı. Ancak hevesleri kursaklarında kaldı.

Dördüncü dakikada İspanyollar, ilk ataklarında ve ilk şutlarında Dani Olmo’yla golü bulmasına karşın, milli takımımız oyun disiplininden hiç kopmadı. Özellikle savunmada kaptan Merih Demiral ve Çağlar’ın etkili oyununa kalecimiz Altay Bayındır’ın kritik kurtarışları da eklenince İspanyolları durdurmayı başardık. 42. Dakikada Porto forması giyen yıldız adaylarımızdan Deniz Gül’ün golüyle İspanyollara büyük bir şok yaşattık. Zira bu gol rakibimizin elemelerde oynadığı 6 maçta yediği ilk goldü. Bu da yetmedi. İkinci yarıya harika bir ön alan baskısıyla başladık. Rakiplerine top göstermemesiyle bilinen İspanyollar neye uğradıklarını şaşırmışlar, oyun kurmakta zorlanıyorlardı. Derken 55. Dakika Salih Özcan’ın mükemmel golüyle deplasmanda 2-1 öne geçtik. Bu dakikadan sonra da baskılı oynadık, geri çekilmedik hatta 3’ü hatta 4’üncü golü bile atabilirdik. 62’de İspanya Oyarzabal’la beraberliği yakalasa da yeniden öne geçecek golü bulamadılar. Daha doğrusu onlara bu fırsatı vermedik. Altay Bayındır, 6 net kurtarışla maça damgasını vuran isimdi.

Eğer galip gelseydik tam 71 yıl sonra İspanya’yı mağlup edecektik. İspanya’yı 2 yıl sonra yenen ilk takım olacaktır. Tarihlerinde Dünya Kupası elemelerinde sahalarındaki ilk yenilgiyi tattıracaktık. Ama olmadı. En az galibiyet kadar değerli bir beraberlikle sahadan ayrıldık. Bu kadar motive ve iyi oynayan bir İspanya’dan deplasmanda hem de 2 gol atarak -ki bu kadar eksiğe rağmen- puan almak çok değerli.

Şimdi önümüzde play-off’lar var. Milli takımımız 24 yıl sonra yeniden bir Dünya Kupası Finalleri’nde boy gösterebilmek için 2 play-off geçmek zorunda. Mart ayında oynayacağımız önce play-off yarı finali ardından final. Sadece 2 maç. Rakip kim olursa olsun. Bizim Çocuklar başaracak.