Aslında bu yazıyı geçen hafta er Uğur Kantar’ın ölüm haberini aldığımda yazacaktım.
Zor da olsa tuttum kendimi.
Olay biraz daha aydınlansın istedim.
Ben de askerliğimi Kıbrıs’ta yaptım tıpkı Uğur gibi.
28. Tümen’in Kıbrıs’ta askerlik yapanlar için ne büyük ‘kâbus’ olduğunu iyi biliyorum.
Benimle aynı dönemde askerlik yapan iki arkadaşım resmen kafayı yedi orada.
Ama sorun, ne 28. Tümen ne de 28. Tümen’le sınırlı.
Sorun, ‘disko’ diye tabir edilen askeri disiplin koğuşlarında yaşanan işkence gerçeği.
***
Askere gitmeyen bilemez ‘disko’nun ne demek olduğunu.
Ben de bilmiyordum.
İlk duyduğumda askerlerin eğlenmek için gittikleri yer zannetmiştim.
Öyle ya ‘disko’..
Meğer disiplin koğuşunun ilk hecelerinden türetilmiş.
Kim türetmişse hayli espriliymiş!
Ama söz konusu askeri disko ise espri kaldırır bir yanı yok.
Askerde herhangi bir disiplinsizlik mi yaptınız, askeri mevzuata göre yargılama yapmadan ve hiçbir savunma almadan bölük komutanı 7, tabur komutanı 14, garnizon komutanı ise 21 gün size disko cezası verebiliyor.
6 aylık askerliğim süresince 2 askerin disko tecrübesine bizzat şahit oldum.
2’si de çıktıklarında başka insanlardı. Hem ruhsal hem fiziksel... Biri, çıkar çıkmaz sinir krizi geçirip intihar girişiminde bulundu.
Diğeri, gözlerimizin önünde muma döndü, gölgesinden bile korkar oldu.
Öyle şeyler anlattılar ki disko ile ilgili... İnsan olanı insanlığından utandırır.
Uğur Kantar’a ‘disko’da yapılan işkenceyi duyan bir asker geçen ay TBMM İnsan Hakları Komisyonu’na bir dilekçe göndermiş. Bir disko-zede olarak yaşadıkları, en az dinlediklerim kadar utanç verici.
“Cehennem oraya girince başlıyor” demiş:

(Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz)

Eyüp Can / Radikal