Haberi biliyorsunuz, Güney Kore eski Cumhurbaşkanı Roh Moo-hyun’un intihar ettiği bildirildi. Haberi okurken aklıma hiç olmadık bir konu geldi.

Ama yazıyı okuyun da bana hak vermeyin…

Asya toplumlarında intihar, harakiri sistemi hala işliyor…

Ne kadar medeni? Ne kadar çağ dışı? işin o tarafında değilim. Ama bir insanın kendi canına kıyacak noktaya gelmesi, herhalde büyük cesaret isteyen bir iştir. Ünlü psikolog’un, “İntihar cesaret ister” sözü tamda burada karşımıza çıkıveriyor.

Evet, intihar bir cesaret işidir…

***

Peki bu cesareti gösteren eski Cumhurbaşkanı’nın intihar notunu dikkatle okudunuz mu?  Adam bakın ne diyor; “Birçok insana çok fazla sıkıntı verdim. Bu çok zordu”…

Bu söz üzerine belki birkaç makale, hatta kitap bile hazırlanabilir ama ben işi uzatmayayım. Lakin idarecilik birçok insanın hayatına teğet geçilen, haberli habersiz bir çok insanın duasını alabileceğiniz gibi, bedduasını da alabileceğiniz bir makam…

Bu yüzden, Hz. Ömer’e, kendisinden sonra Halife olmasıyla ilgili mescidde, “Oğlun Abdullah var” diye seslenen sahabeye Ömer’in, “Bir evden bir kurban yeter” sözü nasıl da hatırlanmaz şimdi…

Evet, makamlarda olmak, sorumluluk sahibi olmak “kurban” olmak gibi bir durumdur…

Ama bazıları “kurban” olmayı kelime anlamında kullanıp, “yakınlaşma” olarak algılıyor.

Paraya, makama, mevkiye, şöhrete, insanlara tahakküm kurmaya “yakınlaşma”…olarak sanıyor…

Oysa, “Ya kurban” olursun, hakka ki, hak halkı sana “kurban” eder.

Yahut “kurban” durursun dünyaya ki, hak senden ırak olur…

***

Ama ben gelip hep o söze takılıyorum…

Adamın intihar gerekçesi “Birçok insana çok fazla sıkıntı verdim. Bu çok zordu” sözüyle anlatılıyor…

“Bir çok insana sıkıntı” vermek…

Bu haberi okurken aklıma ilk gelen bizim eski Cumhurbaşkanlarımız oldu… Ayrıma gerek yok; acaba bizim eski Cumhurbaşkanlarımız; Sezer,  Demirel mesela bu haberi okurken ne hissetmiştir?

Ne bileyim, bir taraftan “barajlar kralı” ünvanını alıp, öte taraftan “aile tablosunu” oluştururken acaba kaç insana eziyet, sıkıntı yaşatmıştır?

Her şapkayı alıp kaçtığında ülkeye neleri kaybettirdiğini düşünüp, “ah ah, işte onu yapmamalıydım” dediği olmuş mudur?

Daha öteye gidelim…

Mesela o haberi okurken 12 Eylül darbesini yapan Kenan Evren Paşa ne hissetmiştir…?

Acaba “nü” tablolar yaparken yakaladığı duygu yoğunluğunu yakalayabilmiş midir?

Acaba 12 Eylül’ü tarihe kazırken, kaç hayatı da mezara kazıdığını düşünüp efkarlanmış mıdır?

Hala lekesini silemediğimiz darbeci kültürün ülkeye nelere mal olduğunun farkında mıdır?

Kaç annenin ağıdı, kaç babanın feryadı, kaç kardeşin özlemleri yok olmuştur?

Evet, intihar cesaret ister… Darbe yapmakta cesaret ister, şapkayı alıp kaçmakta…

Lakin hepsi yapılırda bizde, iş muhasebe etmeye, “hatam varmıydı*” demeye geldiğinde hiç kimse onu yapmaz…

Kalksın eskiler “harakiri etsin” dediğimi düşünmeyin sakın. Mesele ölmek bile değil. Sorgulamak, kendiyle hesaplaşabilmek…

***

Bir haber alıp nereye götürdü…

Bir intihar, alıp hangi noktaya getirdi bizi…

Bizde kimse devlet yönetirken oluşan faturalardan dolayı kendisini sorumlu tutmaz. Hadi oldu ya, şöyle bir haber okudunuz: “12 eylül darbesini yapan eski Cumhurbaşkanı içimdeki hesaplaşmadan kendimi alıkoyamıyorum. Ülkeme çok şey kaybettirdim, kendimi affedemiyorum” diye psikolojik tedavi görse. Yahut, ne bileyim, boş bulunup intihara tevessül etse ne olur?

Herhalde hepimiz asıl şoku o zaman yaşarız…

Ama bizim ülkemizde böyle şeyler olmaz…

Sayın Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay’ın dediği gibi, eski darbeci paşa “ressam” olur sanatçı şapkasıyla yine aramızda yaşayıverir… Ya da eski Cumhurbaşkanı 7 defa gelip, 6 defa gittiği, ülkeye kaybettirdiği yetmiyormuş gibi evinde rahat oturamaz, “kurtar bizi baba” diye feryat eden; azınlık, kendi yaş ortalamasındaki güruhun gazına gelip eski partisini dışarıdan yönetmeye devam eder…

***

Peki, bize bunca etkili bir intihar haberinin ardından ne yazmak düşer?

İntihar cesaret ister, bizimkilerde o cesaret bile yok demek mi lazım…

Ya da, gitmek mi zor, hesap vermek mi?”…

Ama gelin biz yine insaf eyleyüp;  “Ey Devletlum, ettiğin onca şeye pişmanlık duymuyor, depresyona girmiyorsun, bari gölgeni çek üstümüzden de ihsana erelim” diye seslenelim…
 

Fatih BAYHAN / Haber 7
bayhanfatih@mynet.com