Milli Sinema yetim kaldı Yücel Abi!
- GİRİŞ24.08.2009 01:38
- GÜNCELLEME24.08.2009 01:38
“Benim ayağa kalkmam lazım çocuklar Bakmayın ellerimin titrediğine, gözüm az seyriyor, biraz nefes darlığı da çekiyorum ama; ben iyiyim. Elimde kamera, önümde senaryom olsun. Film çekmeyi özledim Motooor sesi beni ayağa kaldırır. Destek bulalım, film çekelim ” diyordu tam bir yıl önce
Türkiye Yazarlar Birliği’nce verilen onur ödülünü almak için Ankara’ya gelmişti.
Onu böyle ak saçlı, ak sakallı görünce içimi bir ürperti sardığını hatırlıyorum. Hayır, ölümün korkusu değildi bu. Çok sevdiğiniz bir adamı öyle diri görmeye, ayaklarını sert sert basarak yürüdüğünü gördüğünüz birini böyle; yıkık, elleri titrer gördüğünüzde yaşadığınız hislerdi benimkisi
Hey Yücel Çakmaklı
Bize sinemayı sevdiren adam Bizi beyaz perde’nin “ak”lığına, saflığına inandıran adam
Bizi “bu perdeyle barışın” diye inandıran adam Bu ne haldir böyle demiştim
Sonra içindeki heyecanı anlatan bu sözleri söyledi. Otel lobisinde birkaç arkadaşımızla birlikte oturup çay yudumladık Talip Işık, Ali kütük vardı
Yücel Abi yeniden film çekmek istiyordu ve destek arıyordu ama, heyhat ki destek aradığı devlet kapılarından “tık” yoktu
***
O gün sohbetimizde doğal olarak “Minyeli Abdullah” gündeme geldi Neydi o günler Minyeli Abdullah bir fırtına gibi esiyordu Yücel Abiyle
Nasıl unuturum ki o yılları. Adana’ya Arzu sinemasına film gelmiş ve her defasında dolup dolup boşalan o salonun önünde nöbet tutmuştum. Bir lise talebesinden ne beklersiniz ki?
Çok şey
Yücel Abi'yi ve gönüllerimizdeki heyecanı coşturan o filmi; Minyeli’yi unutmak zordur
Sonra bir destan gibi “Küçük Ağa”
“Kuruluş” ne güzel anlatıyordu Osmanlı'yı
Aslında bir gazeteciydi Yücel Ağabey 1959'da İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü'nden mezun olmuştu Sinema tutkusu ise askerlik sonrası Yeni İstanbul Gazetesi'nde Tarık Buğra'nın yönettiği sayfada sinema yazıları yazmasıyla başladı. Bu yazılar sayesinde bir yandan da Erman Film Stüdyoları'nda yönetmen yardımcısı olarak çalışmaya başlamıştı
Sinema serüveni onu götürdü 1968 yılına kadar 50 kadar filmde Dr. Arşevir Alınak, Osman Seden, Orhan Aksoy gibi yönetmenlere yardımcılık yaptı.
İlk belgesel filmi “Kabe Yolları'nı yönettikten sonra 1969 yılında Elif Film şirketini kuran yönetmen, ''milli sinema'' olarak adlandırılan akıma dayalı filmler çekti.
***
Hayat öyküsünü artık tüm gazetelerde okuyacaksınız
Çünkü “hayatına nokta” koydu Yücel ağabey
Önceki gün İstanbul’da vedasını yaptı
Biliyorum, buruk bir vedaydı onunkisi “Destek bulalım, film çekelim, sinema’da var olmalıyız” serzenişi hala kulaklarımda çınlıyordu Bizde destek bulamadık
Yücel Ağabey son bir yıl bilmem kaç defa Ankara-İstanbul arasında mekik dokudu
TBMM Onur ödülü aldı, Üstün Hizmet ödülü aldı
Lakin hiçbir şey onu mutlu etmemişti Tek isteği yeni bir projeyle set’e geri dönmekti
Biliyorumki bu ödülleri alırkende “bana yaşlı muamelesi yapmayın, daha gencim” demek istiyordu
Gençti, yaşı 72’ye dayanmış olsa da; dinçti
“Siyaseti besleyen kültürdür. Sinema bu kültürün perdeye yansımış halidir. Eğer sinemada yoksanız, toplumu etkileyemessiniz” diyor. “Bugün siyasetin rengi değiştiyse bunda azıcık emeğimiz vardır herhalde diyerek mütevazilik yapıyordu
Sinemaya destek istedi, bulamadı
Bu yüzden buruk gitti
Görevini yapmış olmanın mutluluğunu yaşıyordu belki, “Kabe Yolları”yla başlayan, Minyeli Abdullah, Küçük Ağa, Kuruluş ile devam eden ve sinemamıza çok boyutlu eserler kazandırarak genç neslin yetişmesinde büyük emek vermişti
“Hala sinemayı önemsemiyorlar çocuklar, bizim nesil bunu istediğimiz noktada başaramadı, görev size düşüyor” derken gözleri doluyordu
Hastaneye kaldırıldığını öğrendiğimizde “İnşallah sağlığıyla yeniden döner” diye umut ediyor, dualar ediyorduk Ama olmadı, o, sahibine döndü yüzünü
Geride bıraktığı çocuklarına “öksüz” denir mi bilmiyorum Ama Milli sinemamız “öksüz” kalmıştır, bunu açıkça söyleyeyim
Şimdi görev onun bıraktığı yerden devam etmektir
Seni her zaman hayırla yad edeceğiz Yücel Ağabey
Mekanın cennet olsun
Fatih BAYHAN / Haber 7
bayhanfatih@mynet.com
Yorumlar5