Bu yüzden bugüne kadar Mesih ve Mehdi iddiasıyla ortaya çıkan hiç kimseye bu soru sorulmadı.

Sorulsaydı ne olurdu?

Mesela Şerif Hüseyin’e “ben beklenen mehdiyim” diye Ürdün’de ortaya çıktığında bu soru sorulsaydı…

Yahut ondan önce “mehdiliğini” ilan edenlere; ne cevap verirlerdi?

Evet, aslında sorgulamaya çalıştığım Mehdi’nin hangi ırk’a ait olduğu değil. Zira İslam kardeşliği kavramı dünyada yaşayan tüm mü’minleri “kardeş” ilan ederek zaten farklı ırkları zenginlik olarak telakki etmiştir.

Mehdi kavramı ise bugüne kadar “ırk” temelli hiç değerlendirilmemiştir, çünkü Allah’ın davetine çağıranın ırkı mevzu bahis olmaz.

***

İsmet Özel olsaydı herhalde bu tartışmada, “Her Mehdi Türk’tür, Türk olmak Mehdi olmak için potansiyel bir seçenektir” gibi çok da anlaşılmayacak bir tez üzerine konuşmalar yapar, “Türk değilse inanmayın” derdi.

Peki Mezarcı ve Ağca’ya sırf Türk oldukları için inanmamız mı gerekirdi?

Garip ama bizim siyasi mahpuslarımıza hapis hayatı iyi gelmiyor.  Bir süre sonra “İsa Mesih’im” diye ortaya çıkıveriyorlar.

Hasan Mezarcı efsanesi hala gözlerimi tırmıklıyor…

Ama benim derdim İsmet ağabeyime laf yetiştirmek, dokundurmakta değil…

Derdim çok açıkça Papa suikasti nedeniyle hayatını hapislerde geçiren ve günyüzü gördüğünde de kendisini Mesih ilan eden Ağca’ya cevap yetiştirmektir…

Kaldıki Ağca’da bu yazının muhatabı olmayabilir…

***

Dikkat çekmek, gizem yaratmak, Fatıma’nın sırlarını hapis hayatında öğrenmek…

Meğer Türk cezaevleri hakikat ilminin öğretildiği mekanmış…

Ne şairler, ozanlar çıktı oradan…
Ne yazarlar çıktı, şöhreti cezaevindeyken yakaladı…

Ne çeteler gördü bu cezaevleri, ne kavgalar gördü…

Sağ-sol diye kutuplaştığımız günlerde cezaevlerini de kutuplaştırmıştık. Sağcıların koğuşu, solcuların koğuşu ayrıydı…

Sonra cezalar çekildi, özgürlük günleri başladı…

Sağcısı konferanslara çağrıldı, solcusu mitinglere…

Dillerde hep aynı nakarat vardı; “ Biz cezaevindeyken”…  köşeler açıldı gazetelerinde “cezaevi hatıraları” diye başlayan haberler okuduk…,

Meğer ne özlenirmiş cezaevi… Öğrendik…

Cezaevlerine girenlere “kahraman”, çıkanlara “mücahit” muamelesi yaptık…

Belki de öyleydi o günler…

Çetin günlerdi, cezaevine girmek de, sağ çıkmak da meseleydi…

Ve “Çile” denildi, “Zindandan Mehmet’e Mektup”lar yazıldı… yazılmalıydı belki de…
Yadsımıyorum…Zor günlerdi…

Herkesin inandığı bir davası vardı…

***

Peki ya Ağca hangi davanın mensubu olarak duruyor karşımızda…?

Hangi inancı ona işlediği eylemi masum gösteriyor…?

İzliyorum, şimdi Ağca çıkınca bir kesim aynı muameleyi Ağca’ya yapıyor…

“20 gönüllü” koruması varmış… Sanırsınız kendileri bir yıldız…

Günlerden Salı, yıllardan Ocak 2010…

Ağca hapse girdiği dönemdeki Türkiye var sanıyor…

“Kahraman” gibi tören bekliyor, dünyaya mesajlar veriyor…

Oysa 30 yıl öncesinin Türkiye’si yok artık…

Hem Mesihlik iddiası da inandırıcı değil, çünkü o kadroyu Hasan Mezarcı kullanıyor…

Adana Kitap Fuarı izlenimleri…

Sevgili okurlarım, geçtiğimiz hafta Çukurova’nın İncisi Adana’da gerçekten güzel organize edilmiş bir Kitap Fuarı vardı. Hafta sonu katılma imkanı bulduğum Fuara ilişkin izlenimlerimi yarın kaleme alacağım.

Fatih BAYHAN / Haber 7
bayhanfatih@mynet.com