Dünya 2026’ya savaşla mı girecek?

İsrail, Tahran'ın yüksek seviyeli uranyum zenginleştirme faaliyetlerine yeniden başlamaya hazırlandığı sonucuna varırsa…

Evet; muhtemeldir,

Jeopolitik rakipler arasındaki barışın bir anlaşma değil, bir ara verme olduğu sık sık söylenir.

Ortadoğu'daki başkentler, iki savaş arasında tanıdık senaryoları tekrarlar: füze stokları yenilenir, ittifaklar yeniden düzenlenir ve her brifing toplantısında caydırıcılık söylemler havalarda uçuşur.

Gazze sessizce kanar; Lübnan, hiçbir zaman tam anlamıyla sonlanmayan işgal altında uğultular çıkarır; Körfez monarşileri ise, her zaman olduğu gibi, servetlerinin kendilerini felaketten ne kadar koruyabileceğini test eder…

Bu iş böyledir:

İsrailli yetkililer 29 Aralık'ta bir toplantı yapılacağını duyurdu…

Perşembe günü Netanyahu ile 29 Aralık'ta yapılacak toplantı hakkında sorulan bir soruya yanıt veren Trump, gazetecilere “Henüz resmi olarak bir tarih belirlemedik, ancak o benimle görüşmek istiyor” dedi…

Neden?

İsrailli yetkililer, İran'ın balistik füze programını genişlettiğine inanıyor. 

Söz konusu görüşmede İsrail liderinin, ABD'nin yeni askeri operasyonlara katılması veya destek vermesi için Trump'a seçenekler sunması bekleniyor.

Konuya ilişkin konuşan Batılı bir diplomat, yeni bir harekatın "kısa ve yoğun" ancak stratejik olarak sınırlı olacağını söyledi.

Böyle bir durumda İran'ın füze fırlatarak misilleme yapacağı ve belki de geçen sefer olduğu gibi binaları vuracağı kesin…

Ancak güç dağılımındaki temel dengeler değişmeyecektir…

ABD ise, Orta Doğu’da hâlâ tuhaf bir ikili rol oynuyor: hem frenleyici hem de hızlandırıcı…

Savaşı önlemek için güç kullanan, ancak varlığıyla savaşın her zaman bir seçenek olarak kalacağını garanti eden bir süper güç.

Tüm dünya, bir sonraki şokun ipuçlarını bulmak için Hürmüz Boğazı'nı izliyor.

Ancak dürüst olmak gerekirse, asıl soru artık bir sonraki İsrail-İran savaşının çıkıp çıkmayacağından ziyade ne zaman olacağı ve bir sonraki savaşın bölgedeki son savaş olup olmayacağı…

ABD'nin siyasi döngüleri önemli; seçime yönelik politikalar -yada kamusal tepkiler- Gazze soykırımı ve Katar'a yapılan talihsiz saldırı…

Bunlar İsrail'e olan desteği büyük ölçüde yıprattı; ABD’nin Tel Aviv’e desteği “Önce Amerika” sağının ruh haline bağlı…

Bunu Netanyahu da biliyor…

Ancak Onun için savaş sadece bir strateji değil, aynı zamanda kendi hayatta kalması için bir araç…

Bombalayacak Gazze ve korkacak düşman kalmadığında, hapis ve siyasi çöküşle karşı karşıya kalacak.

Böylece hesaplar yeniden yapılmaya başlandı: Gazze olmazsa, Tahran olur…

Çünkü bazıları için barış, savaştan daha korkutucudur

Öyle değil mi?

 

Fatih Yoncalık

Haber7.com Dış Haberler Editörü