Uludere Kaymakamı Naif Yavuz belli ki kendini işine adamış, canla başla çalışan, idealist, genç bir amir...
Cenaze köyüne tek başına gitmesinden; kafası gözü sarılı halde hastanede yatarken bile Uludere halkına toz kondurmamasından belli...
“Tayinim çıktı ama kabul etmedim, o çocukların hepsi benim kardeşim, iki gün eşimle yemek yiyemedik, ağladık” demesinden belli...
“Ölenlerin hepsiyle fotoğrafım var” demesinden belli...
“Kimse beni görevimi yapmaktan alıkoyamaz” demesinden belli...
Kafasında koca bir sargı bezi devletle Uludere halkının arasını yapmaya çalışmasından belli...
Bakanlarla köyün önde gelenlerini bir başka yerde buluşturmasından belli...
“Bakanlar gelseydi çıkacak olaydan yine mağdur olurlardı” diye köy halkını korumasından belli...

Düşmanım bile olsa
Kaymakamın işinin ne kadar zor olduğu, saldırıyı kınayanların sözlerinden belli...
“Gelen düşmanımız bile olsa...” diye söze girmelerinden...
“Hasmımız bile gelse böyle yapılmaz...” diye devam etmelerinden belli...
Saldırıyı kınayan derneğin, “Uludere Satranç ve Dama Sevenler Derneği” olmasından belli...

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Fikret Bila Milliyet