Avrupa’nın tutumu Ukrayna - Rusya savaşında tansiyonun düşmesini engelliyor. En son Almanya Başbakanı Merz’in Ukrayna’ya uzun menzilli füze vereceklerini açıklaması Rusya tarafından “düşmanca bir tavır” olarak nitelendi.

Rusya’nın mevcut yasaları, ülkeye yönelik yoğun bir saldırı durumunda sadece saldıran ülkeyi değil, ona destek verenleri de düşman olarak niteliyor ve devlet başkanına savaş ilan etme yetkisi veriyor.

Rusya bugüne dek savaşı büyük oranda Ukrayna topraklarında sürdürmeyi başardı. Şayet, Ukrayna, Almanya’nın vereceği füzeler ile Rusya’nın iç kesimlerini veya Moskova’yı vurursa bu, Almanya-Rusya arasında doğrudan bir savaşın başlaması anlamına gelebilir. Nitekim Rus tarafı, “Nazi arzularına geri dönen Almanya’nın, İkinci Dünya Savaşından beri ilk kez kendini Rusya için hedef haline getirdiğini” söylüyor ve Alman hükümetini uyarıyor.

Üstelik, Almanya’ya dair sorun Ukrayna’ya verilecek uzun menzilli füzelerden ibaret değil. Tahminen 300 milyar doları bulacak olan ek silah yatırımı ve Nazi döneminden beri ilk kez Almanya dışında bir ülkede (Litvanya’da) Alman askeri üssünün açılması gibi başlıklar da Rusları ziyadesi ile rahatsız ediyor..

Alman - Rus savaşı ne zaman güncel hale gelir kestirmek zor. Ama her iki tarafın da yüzyıllık kapışmaya hazırlandığı açıkça görülüyor.

Yakın tarihte, Rusya ve Almanya ortalama elli yılda bir savaşmış…  1756, 1806, 1853, 1914 ve nihayet 1945… Yani son sessizliğin biraz uzun sürdüğü bile söylenebilir.

Rusya Dışişleri Bakanı Lavrov’un konuya dair açıklamasında ise bambaşka bir detay var. Lavrov önce şu sözler ile durum tespiti yapıyor:

“Avrupa, Rusya’ya stratejik bir yenilgi yaşatma gibi tamamen yanlış ve felaketle sonuçlanacak bir girişime kendini adayarak yeniden Nazi bayrağı altına toplanıyor gibi görünüyor. Almanya liderinden, Hitler Nazizminin yenilgisinin 80. yıldönümü henüz anılmışken Almanya’nın yeniden Avrupa’nın önde gelen askeri gücü olacağını duymak oldukça anlamlı. Görünüşe göre tarih bu insanlara hiçbir şey öğretmemiş.”

Sonra da çözüme dair bir tavsiyede bulunuyor:

“Ukrayna’daki çatışmayı sonlandırmanın tek yolu Avrupa’nın militarist çizgisine son vermesi. Buradaki en önemli şey Avrupa’nın hem ABD hem Türkiye tarafından desteklenen ve Rusya’nın da tam anlamıyla bağlı olduğu barışa yönelik ilerlemeyi sabote etmeyi bırakmasını sağlamaktır.”

Rusya Dışişleri Bakanının Avrupa’ya “militarist ve savaş kışkırtıcısı” dediği bir cümlede Türkiye’yi ABD ile birlikte barış isteyen taraf olarak örnek göstermesi mutlaka not edilmeli. Geçen hafta ABD büyükelçisi tarafından Avrupa ile eşdeğerde anılan Türkiye, bu kez de Rus Dışişleri Bakanı tarafından -diplomatik etki ve itibar anlamında- ABD ile denk tutuluyor.

Avrupa’nın silahlanmasını militarizm olarak gören Rusya’nın on beş yıldır savunma sanayi hamleleri yapan Türkiye’yi bu şekilde nitelememesi, barış isteyen bir güç olarak tasnif etmesi ise özellikle manidar. Demek ki Ruslar bile silahın Türklerin elinde olmasını tercih ediyor. Türkiye’yi savaşa değil, barışa ve istikrara hizmet eden bir güç olarak görüyor.

Doğrusunu isterseniz Türkiye’nin nerden nereye geldiğini Ruslar da Amerikalılar da Avrupalılar da diğerleri de görüyor… Bir tek bizdeki sabit fikirliler, bir tek bizdeki geri kafalılar görmüyor.

Gaffar Yakınca / Diriliş Postası