İfade bana değil, bazı CHP’lilere ait. “Deli saçması” deyip geçmeye kalkmayın, çünkü ciddi bir siyasi teori olarak tartışmaya başladılar bile…

İzmir’de grev yapan belediye işçilerinin derdi ekmek parası değil Ak Partinin CHP’yi yenmesi imiş!

Sendikacılar, Ak Parti ile gizli anlaşmalar yapmışlar!

 Bu anlaşmalara Kemal Kılıçdaroğlu aracılık etmiş, çünkü sendikacılar Kılıçdaroğlu’nun hemşehrisiymiş.

Akıl alır gibi değil ama, başlarına düşen yağmuru bile Erdoğan’dan bilecek kıvama getirilmiş bir kitle için hayli işlevsel yalanlar.

Ak Parti’ye hizmet etmekle suçladıkları sendika da DİSK Genel İş…

İşçi sendikaları içinde en muhalif konfederasyonun en muhalif sendikası!

Ama CHP’nin tekerine azıcık dokunmuş ya, onlardan âlâ “AKP’l”i mi olur!

Ne yalan söyleyeyim, bu paralı troller ordusunun herkesi linç edebileceğini tahmin ederdim de bir sendikayı ve ona üye işçileri hedefe koyacağı kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi.

“İşçiler, emekçiler” diye mangalda kül bırakmayan CHP’li siyasetçiler şimdi işçilere küfür etmekte yarışıyorlar.

İşçi, Ak Parti’ye karşı eylem yaparsa EMEKÇİ KARDEŞİM

CHP’ye karşı hak ararsa BOZGUNCU, HAİN

İşçiler herkesle mücadele etsinler ama iş CHP’ye, CHP’li patrona gelirse üstüne bir bardak su içsinler!

Türkiye solunu bitiren işte bu ikiyüzlülükten başkası değil.

GREV NASIL KIRILIR?

İzmir’de belediyeleri hizmetleri zaten çoktan kendi haline terk edilmişti.

Türkiye’nin belki de en güzel kenti, kötü belediyecilik için örnek gösterilir olmuştu.

Şimdi üstüne bir de grev eklendi, şehir tarihinin gördüğü en kötü yaza giriyor. “CHP’den kötü ne olabilir ki?” diyen İzmirliler için daha kötüsü yine CHP tarafından üretildi….

Toplu sözleşme sürecini doğru düzgün yönetip sorunu çözmesi beklenen İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Cemil Tugay ne yapıyor peki?  Yanına birkaç siyasetçi daha almış çöp toplama şovu ile emekçileri düşmanlaştırmaya çalışıyor.

“Grev kırıcılığı yapma” diyenlere de “ben sendika üyesi işçi miyim ki grev kırıcı olayım, ben belediye başkanıyım” diye fırça atmaya kalkıyor.

Cehaletin böylesine ne denir bilmiyorum. Emekçilerin haklarını savunmakla övünen bir partinin yöneticileri, işçi haklarına dair en temel konulardan bile habersizler.

      Oysa yasalarımız o kadar açık ki…  6356 sayılı Kanunun 68. Maddesi akın ne diyor:

            “İşveren, kanuni bir grev veya lokavt süresince, 67 nci madde hükmü gereğince iş sözleşmeleri askıda kalan işçilerin yerine, sürekli ya da geçici olarak başka işçi alamaz veya başkalarını çalıştıramaz.”

            Yani, işverenin grevci işçinin işini başkasına yaptırması veya kendisinin yapması grev kırıcılıktır. İşverenin, belediye başkanı veya başka bir unvan sahibi olması onu işveren olmaktan çıkaramaz. Yani, İBB başkanı Tugay’ın hareketi açıkça grev kırıcılıktır ve işçilerin Anayasal hakkını engelleme girişimidir…

CHP’li yöneticiler grev kırıcılığı dışındaki kavramlar konusunda da pek cahiller. Grevin işçi sınıfının en meşru ve Anayasal bir hakkı olduğunu tam olarak kavrayamıyorlar.  Toplu iş sözleşmesi nedir, neden yapılır, doğru yönetilmezse ne olur bunu bilmiyorlar.

Grevin asıl sebebi olan “eşit işe eşit ücret” talebine dair ise kara cahil oldukları anlaşılıyor. Bu talep, işçilerin yüz elli yıllık mücadele ile elde ettikleri çok önemli bir hakkı ifade ediyor. Büyük bedeller ödenerek elde edilen ve yaşamsal önemdeki bir hak neden durduk yere tartışma başlığı haline gelsin? Hangi işçi önderi, hangi sendikacı bu temel talepten vazgeçebilir?

CHP’liler işçilerin yaşamına ve mücadelesine o kadar uzaklar ki en basit sorunu bile çıkılmaz hale getiriyorlar. Daha beteri ise gerçekte emeğe hiç ama hiç değer vermemeleri. İzmir belediyesinde CHP’li yöneticilere huzur hakkı dağıtırken, milyonlarca lira çay kahve ikramda harcanırken, lüks makam araçları vızır vızır çalışırken, konsere eğlenceye devasa rakamlar ayrılırken işçiden birkaç bin liranın bile esirgenmesi bu zihniyetin gerçek yüzünü gösteriyor.

Gaffar Yakınca / Haber7