"MİT'e çalışmak kötü bir şey değil. Bu teşkilât bu ülkenin ulusal bütünlüğünü ve güvenliğini korumak ve kollamak misyonunu yüklenmiştir. Bu misyona saygı duyan gazetecilerin MİT'e destek atması kadar doğal bir şey olamaz." Böyle diyor Köksal...

Bu sözler bana 2000 yılında bir başka eski MİT müsteşarının bir cümlesini hatırlattı ve o cümle üzerinde yazdığım bir yazıyı...

O zamanlar Eymür'ün yaptığı açıklamalar üzerine konuşan bu MİT müsteşarı "hiçbir değerli basın mensubunu kullanmadıklarını ve kimilerinin bahsettiği gibi 'kirli ilişki' içinde olmadıklarını" söylemişti.

Gördüğünüz gibi bütün MİT müsteşarları Köksal gibi düşünmüyor. Hatta, Köksal'ın bu görüşünde epey yalnız kaldığını, halkın büyük çoğunluğunun da MİT'le kurulan ilişkileri "kirli ilişki" olarak algıladığını söyleyebiliriz. Zaten bu algı yüzünden bu teşkilatın elemanları basın içinde tespit edildiğinde basın; baroda tespit edildiğinde barolar ayaklanıyor; siyasi partiler, meslek kuruluşları, sivil toplum kuruluşları, daha doğrusu hemen bütün kuruluşlar bu teşkilatın ajanlarını içlerinde barındırmak istemiyor, hepsi de kendi etiğine aykırı buluyor...

Peki bunun sebebi ne?

Bu nasıl bir teşkilattır ki, kurduğu bütün ilişkiler "kirli ilişki" oluyor; bir mesleğe sızdığı anda o mesleğin saygınlığı yaralanıyor, yani girdiği her yeri kirletiyor ve o mesleği temizlemek için, MİT'ten arındırmak gerekiyor. Ben başında "milli" sözcüğü taşıyan ve bu kadar olumsuz çağrışım yapan, bu kadar "kirli" hatta "lanetli" addedilen bir başka isim tamlaması hatırlamıyorum. Bence asıl tartışılması gereken budur. Her "milli" lafı duyduğunda akan suları durdurup huşu içinde ayağa kalkan bir toplumda Milli İstihbarat Teşkilatı'nın ajanı olmak aforoz sebebi oluyorsa, bu tartışma "gazeteciden MİT ajanı olur mu, olmaz mı" sorusunu çok aşan bir tartışmadır.

O zamanlar yazdığım yazıda da söylediğim gibi, bugün MİT ajanı olmak, birçok kişi ve kuruluş tarafından etik olarak kabul edilemez bulunuyorsa bunun sebebi, MİT'in şimdiye kadarki faaliyetinin niteliğidir. MİT taşıdığı adın tersine, icraatının ağırlığını ulusal güvenliğin sağlanmasına değil, rejim muhaliflerinin ekarte edilmesine vermiştir.

İşin en vahimi de çoğu zaman en "tehlikeli düşman"ı fikirler olarak görmüş, yaratılan "komünizm umacısı"nı dayanak yaparak yıllar yılı demokratlara karşı bir sürek avı yürütmüştür. Teşkilat, kendi keyfince tanımladığı bu "iç düşmanları" etkisiz hale getirmek için, işkence, şantaj, manipülasyon, provokasyon dahil her türlü yasa dışı aracı kullanmış, temel hak ve özgürlüklere zerrece aldırmamıştır. Yine herkesin malumudur ki, bu Teşkilat, rejime yönelik ciddi tehditler söz konusu olduğunda, yani asıl görev yapması gereken noktada, örneğin demokratik rejimin yaşadığı üç askeri darbede hiçbir şey yapmamış, başbakanlığa bağlı olduğu halde "yaklaşan darbe" konusunda başbakana hiçbir istihbarat aktarmamış, uyarmamıştır.

Bugün bu toplumda, MİT tarafından fişlenme korkusuyla hayatı kararmış, yalan yanlış MİT dosyaları yüzünden işinden gücünden atılmış, MİT'in sorgu odalarında tehdit ve şantaj görmüş, işkencehanelerinden geçmiş on binlerce insan yaşamaktadır.


Yazını devamına bu linkten ulaşabilirsiniz
Gülay GÖKTÜRK / Bugün