Askeri vesayetin alamet-i farikalarından biri haline gelen bu belge bu yıl yenileniyor. Şu anda Başbakanlık ve MGK Genel Sekreterliği tarafından İçişleri Bakanlığı'na, MİT'e ve Genelkurmay'a taslak metin gönderilmiş.

Geçenlerde basında "müjdeli bir haber" havasında yer alan bilgiye göre taslak metinde tarikat ve cemaatler iç tehdit olmaktan çıkarılıyormuş! Ana metinde irtica ve bölücülük sözleri kalacakmış ama "irticai faaliyetler" somuta indirgenerek El Kaide, Hizbullah gibi aşırı dinci terör örgütleri olarak tanımlanıyormuş.

Aman ne güzel; ne kadar sevinsek azdır. Demek tarikatlar ve cemaatler paçayı kurtardı.

Peki, öteki "iç düşmanlar" ne olacak?

Yıllardır Milli Güvenlik Siyaset Belgesi'nde adı iç tehdit listesinden hiç düşmeyen "Ayrılıkçı Kürtler", "solcular", "Aleviler", "misyonerler", "Hristiyan azınlıklar" ne olacak? Bütün bu kesimler isimlerinin listeden düşüp "iç düşman" olmaktan kurtulmak için kendilerine yakın bir partinin iktidara gelmesini mi bekleyecekler?

X x x

Basındaki bazı kalemlerin bu gelişmeyi "demokratikleşmeye doğru bir adım" olarak değerlendirmesi gerçekten inanılmaz bir durum. Ve bu inanılmaz durum, askeri vesayete karşı demokrasi mücadelesinin ilkeler temelinde yürütülmediği takdirde varacağı noktayı gösteriyor.

Milli Güvenlik Siyaset Belgesi diye bir belge hâlâ varsa; parlamento ve hükümet gibi demokratik rejimin yasal organları bir kenarda dururken birileri bir araya gelip Türkiye'nin temel meselelerindeki politikaları belirlemeye devam ediyorsa; üstelik belirlenen bu temel politikalar halktan gizlenmeye devam ediyor, birkaç bakan ve yetkili dışında milletvekilleri bile bu belgeye ulaşamıyorsa; o belgedeki iç düşmanlar değişmiş, filanca cemaat düşman olmaktan çıkmış; dış tehdit listesinden İran çıkmış da İsrail girmiş ya da Yunanistan aşağı sıraya düşmüş; belgeyi askerler değil de siviller yazmış, ne fark eder?

Mesele; Yunanistan'ın ya da İran'ın bu ülke için tehdit olup olmadığı ya da ne kadar tehdit olduğu değildir. Mesele; buna karar verme yetkisinin kimde olduğudur. Mesele; parlamento ve hükümetin yetkisinde olması gereken en temel kamu siyasetlerini demokratik çoğunlukların kontrolünden çıkararak "devlet" katına yükseltmek ve bu alanı askeri ve sivil bürokrasiye tahsis etmektir. Oysa, bir demokraside milli güvenlik dahil olmak üzere temel siyasetler konusunda karar yetkisi ve bunun siyasi sorumluluğu hükümetlere ait olmak zorundadır.

Yazının devamını okumak için bu linki tıklayınız

gokturkgulay@yahoo.com