Bazen ne kadar yufka yürekli olduğuma şaşıyorum. Koşaner'in birinci banttaki konuşmasını okuyunca, bir komutanın gözünün önünde cereyan eden askeri çöküş tablosu karşısında duyduğu samimi üzüntüyü ve infiali gördüm ve içim acıdı.

Bu tablonun sorumlusunun onlar olduğunu bildiğim halde yine de "sevecenlikle rehabilite etmekten", "burnunu sürtmekten değil ayağa kaldırmaktan" bahsettim.

Ama ikinci ses kaydını okuyunca da kızdım bu iyimserliğime ve yufka yürekliliğime...

İkinci kaset ordunun komuta kademelerinde her şeyin eski tas eski hamam olduğunu; bütün bu olup bitenlerin hiçbir zihniyet değişimi yaratmadığını; yaşadıklarından hiçbir ders çıkartmadıklarını; bütün yanılgıların aynen devam ettiğini gösteriyor.

(Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz)

Gülay Göktürk - BUGÜN