Hasretimizi bitirdik. 4 bayramdır gitmediğimiz Süleymaniye’ye sabah, bir pervanenin ışığa yönelmesi gibi yöneldik. Pandemiden sonra ilk kez Süleymaniye’de saf tutup namaza durduk.

***

Evden 05.45’te çıktım. Hızlı adımlarla Fevzipaşa’yı geçip, Saraçhane’ye vardım. Fatih Camii civarında, çoğu Arapça konuşan insanların oluk oluk bayram namazına seyirttiğini gördüm.

Şehzadebaşı Camii’nin önüne geldiğimde Fatih Belediyesi’nin çorba arabasından önüme atlayan bir arkadaş ile ilk bayramlaşmamı yaptım.

Sonra Sezai Bey’in kabrine selam verip, Süleymaniye’ye yöneldim. Bahçesine girdiğimde, Kur-an’ı Kerim okunuyordu. Avluda simitçiler çoktan yerini almıştı. Meğerse sadece hasretini bitiren ben değilmişim. Süleymaniye’nin avlusu mahşer yeriydi..!

***

Doğu kapısından adım attığımda saat 06.15’ti ve neredeyse Süleymaniye dolmak üzereydi.

Hemen kapının eşiğine iliştim.

Hala maskeyi atamadım. Ama neredeyse tek maskeli bendim. Tedirgin olacaktım. Ama bir de baktım üç saf önümde oturan Sağlık Bakanımız Fahrettin Koca Bey de maskesizdi. İnsanlarımız maskesizliğe çoktan alışmıştı. Hamdolsun pandemi şimdilik gündemimizden çıkmıştı.

***

Saat 06.34 olduğunda salavatla birlikte Ramazan Bayram Namazı için niyet ettik. Namazımızı Diyanet İşleri Başkanımız Ali Erbaş kıldırdı. Namazdan sonra tekbirlerle çıktığı hutbeyi Türkçe ve İngilizce yaptı.

***

Namaz bitip de yine avluya çıktığımızda tanıdık tanımadık herkes birbiriyle bayramlaşıyordu. 2 yıldır tokalaşmayan ben bile bir çok mü’min ile tokalaşıp bayramlaştım. Süleymaniye’yi, bayram sabahlarını çok özlemişiz, gördüm..!

***

Bilenler bilir, Süleymaniye’nin hemen dışında kuru fasulyeciler ve çay haneler var. Her bayram sabahı uzak yakın gelenler namazın hemen sonrasında orada buluşur.

Bir çok tanıdık oradaydı. Yıllardır görmediğim Mevlana İdris de Vehbi Baysan da oradaydı. Hepimiz özlemişiz Süleymaniye’yi… Hepimiz özlemişiz, bayram sabahlarını… Hepimiz özlemişiz bayram sabahı çay-simidi.

***

Süleymaniye’den yine yürüyerek eve döndüm. Sabahın erken saatinde Fatih’te her camiden kadın, erkek, çoluk çocuk sokaklara dökülmüş evlerine dönüyordu.

Fatih Camii’ne ulaştığımda dikkatimi kadınların ellerindeki güller çekti. Çoğu yabancı hanımefendilerin ellerinde güller vardı. Meğerse cami çıkışı hediye olarak verilmiş.

Tıpkı, Süleymaniye’nin bahçesinde çocuklara ve gençlere çikolata ikram eden hanımların yaptığı gibi…

Gelenek devam ediyor. Gelenek, bizi geçmişten geleceğe taşıyacak ana taşıyıcılardan. Gördüm.

***

4 bayramdır Süleymaniye’ye hasrettim. 4 bayramdır bayram namazına hasrettim.

Hasretimiz bitti. Süleymaniye’ye ve bayram namazına kavuştuk.

Ramazan Bayramı’na erdik.

Bugünleri biz gösteren Rabbimize hamdolsun.

Bayramınız mübarek olsun.

***

Artarak gönlümün aydınlığı her saniyede

Bir mehâbetli sabah oldu Süleymâniye`de

Kendi gök kubbemiz altında bu bayram saati,

Dokuz asrında bütün halkı, bütün memleketi

Yer yer aksettiriyor mavileşen manzaradan,

Kalkıyor tozlu zaman perdesi her an aradan.

Gecenin bitmeye yüz tuttuğu andan beridir,

Duyulan gökte kanat, yerde ayak sesleridir.

Bir geliş var!.. Ne mübârek, ne garîb âlem bu!..

Hava boydan boya binlerce hayâletle dolu...

Her ufuktan bu geliş eski seferlerdendir;

O seferlerle açılmış nice yerlerdendir.

Bu sükûnette karıştıkça karanlıkla ışık

Yürüyor, durmadan, insan ve hayâlet karışık;

Kimi gökten, kimi yerden üşüşüp her kapıya,

Giriyor, birbiri ardınca, ilâhî yapıya.

Tanrının mâbedi her bir tarafından doluyor,

Bu saatlerde Süleymâniye târih oluyor.

(Süleymaniye’de Bayram Sabahı- Yahya Kemal)