Medine minarelerinde Nâbî'nin Nat’ı Şerif’i okunmuşsa…

Büyük şair Nabi, hac için çıktığı uzun ve meşakkatli yolculuk sonunda Medine yakınlarına varmıştır.

İçindeki Peygamber aşkı depreşmiş uykusuz geceler geçirmiştir. Yine öyle bir gecede, kafiledeki birinin kıbleye ayaklarını uzatarak yattığını görmüş ve buna çok içerlemiştir.
O an gönlüne ilham olan, diline dökülmüş ve o meşhur Nat’ı Şerif’i yazmıştır.
Nâbî şiiri Medine’nin hemen yakınlarında yazmıştır. Onun da içinde bulunduğu kafile, sabah vakti Medine’ye girdiğinde Mescid’i Nebevi’nin menaresinden sabah ezanı okunmuş; ardında Türkçe bir kaside okunmaya başlanmıştır. 

Nabi, irkilir. Çünkü okunan kaside yazdığı Nat’ı Şerif’tir. Minarenin kapısına koşar ve müezzine "Allah aşkına, okuduğun bu kasideyi nereden öğrendin” diye sorar. 
Rivayet odur ki müezzin şöyle cevap verir:

“Bu gece rüyamda Efendimiz ’i gördüm, bana dedi ki ‘Ümmetimden Nabi adında bir şair, benim hakkımda şu kasideyi yazdı, onu okumanı arzu ediyorum.’ Ben de rüyamda Efendimizden öğrendiğim beyitleri aynen okudum."

Nabi, sevincinden o anda oracıkta kedindenden geçer.

İşte, Nabi’nin, o muhteşem Natı Şerif’i;

"Sakın terk-i edebden kûy-ı mahbûb-ı Hudâdır bu
Nazargâh-ı ilâhidir Makâm-ı Mustafa’dır bu
Felekte mâh-i nev Bâbü’s-selâm’ın sîne-çâkidir
Bunun kandili Cevzâ matlâ-i nûr-i ziyâdır bu
Habîb-i kibriyâ’nın hâbgâhıdır fazilette
Teveffuk kerde-i arş-ı Cenâb-ı Kibriyâdır bu
Bu hâkin pertevinden oldu deycûr-ı adem zâil
Amâdan açtı muvcûdat çeşmin tûtiyâdır bu
Mürâât-i edeb şartıyla gir Nabî bu dergâha Metâf-i
kudsiyândır bûse-gâh-ı enbiyâdır bu” 

NABİ