Enaniyet, benliktir. "Ben yaptım, bu tarlayı ben satın aldım, ben ektim, ben zengin oldum. Kuyu kazdım su çıkardım. Bahçeyi bu suyla suladım. Çok bol sebze aldım. İşte ben hep böyle yaparım..."

Bu cümlede geçen ben, enaniyettir. İnsanın kendisi bir alettir. Allah o aletle kendisini tanıttırıyor. Etten göz yaratmış görüyor, etten kulak yaratmış işitiyor, etten beyin yaratmış problem çözüyor. İnsan anlamalı ki, bu işleri et yapamaz. Çünkü kasapta da et çok. Böyle düşünürse sebepleri aşar, sebepleri yaratana bakar, "Allah nasip etti, bu bahçeyi aldım. Allah rızkımı geniş tuttu ektim biçtim. Çok şükür Allah beni kimseye muhtaç etmedi." der.

İnsan gözle görülmeyen mikropla hastalanıp ölebilir. Bu kadar cılız olan insana çeşitli malı, mülkü, makamı veren Allah'tan başkası olamaz.

Yazının devamını okumak için tıklayın