Harran Ovası’ndan Söke Ovası’na, Nemrut Dağları’ndan Toroslar’a değin yaşadığımız coğrafya binlerce yıllık tarihin ve kültürün boy verdiği topraklar.

Bizim tarih ve kültür varsıllığımız, Türk’üyle, Lazıyla, Kürt’üyle, Çerkeziyle, Rumuyla, Ermenisiyle, Süryanisiyle, Boşnak’ıyla, Gürcüsüyle birlikte yaşamaktan kaynaklanıyor.

Tarih boyunca bizi ayrıştırmak için çok uğraştılar, çok didindiler...

Alevilerle Sünnileri kırdırmak istediler...

Kanlı Kahramanmaraş’ı yaşadık, Çorum’u... Madımak’ı ateşe verdiler, içimizi yaktılar, kavurdular...

Daha dün gibi Gazi Mahallesi katliamı.

Ankara Ulus Çarşısı’nı bombaladılar, İstanbul Mavi Çarşı’yı kundakladılar.

İstanbul Güngören’de patlayan bombalar çocuklarımızı öldürdü.

Acısını hâlâ yaşıyoruz.

Ege ve Akdeniz kıyılarını şöyle bir dolaşın...

Kentlerde, kasabalarda, köylerde Kürt kökenli yurttaşlarımız yaşıyor.

90’lı yıllarda gelmişler buralara.

İş kurmuşlar.

Türkler, Kürtler, Boşnaklar, Arnavutlar, Bulgaristan’dan gelen yurttaşlarımız birlikte yaşıyorlar güle oynaya.

Kiminle konuştuysam barıştan yana, kardeşlikten yana.

Herkes akan kanın durmasını istiyor...

Türkiye’nin önünde zorlu bir yol var.

Barışa ve kardeşliğe adım atmak için bir yol haritası gerek...

Yaşanan acıların unutulması, bu coğrafyada yaşayan insanların tek isteği.

Anımsayın, Diyarbakır’da polis müdürü Gaffar Okkan ve korumalarının kalleş bir pusuyla katledildikleri günü.

Diyarbakır halkı ayağa kalkmıştı.

Artık karanlığın dehlizlerinde değil, aydınlığın yolunda yürümenin zamanı gelmiştir.

Çözüm demokrasidir... Eşitliktir...

Sorunu tarikat şeyhleriyle, ağalarla, aşiret liderleriyle çözemezsiniz...

***

Güneydoğu’da feodal yapı kırılmadan, devletin olanakları oraya akmadan, eğitimde fırsat eşitliği sağlanmadan boş sözlerle, “Kürt Açılımı” gibi cilalanmış laflarla amaca ulaşamazsınız.

Önce, yapılması gereken konuşulup tartışılmalı...

Binlerce insanımızı yitirdik, faili meçhul cinayetlere tanık olduk, PKK’ye karşı Hizbullah’ın vurucu güç olarak çıkarıldığını gördük.

Kundaktaki bebeleri öldürdüler, anaları, babaları...

Önce psikolojik ortamı hazırlamak gerekiyor.

Her şey üniter devlet yapısı içinde olmalı; Hakkâri’den Edirne’ye değin demokrasi ve özgürlükler yaşam biçimine dönüştürülmeli.

Gazetelerin köşelerinde, televizyon ekranlarında atıp tutanlar, Yugoslavya’nın nasıl bölünüp parçalandığına şöyle bir baksınlar.

DTP’li milletvekilleri açık konuşuyor, hükümet ise lafı yuvarlıyor...

Ne diyor DTP’liler:

“DTP’siz, Öcalan’sız ve PKK’siz barış süreci olmaz!”

Önce bu açılım nedir?

Demokratik hak ve özgürlükler mi? Barış, huzur ve kardeşlik mi? Üniter devlet yapısının tarihin çöplüğüne atılması mı?

Sorunun temelinde eşitsizlik yatıyor. Üniter devlet yapısı içinde demokratik açılım birincil koşul.

Olayın bir başka boyutu, Doğu ve Güneydoğu’nun geri kalmışlığı.

Sosyalistler, sosyal demokratlar meydanı din eksenli siyasi partilere, etnik milliyetçilere bırakmamalı; eşitlikçi, tutarlı, kalıcı ekonomik, sosyal ve kültürel öneriler hazırlamalı...

Toplumun bütün kesimlerinin katılımıyla; etnik kimliğe değil, eşit yurttaşlığa vurgu yapan, çağdaş, demokratik özgürlükçü bir anayasa istemi savunulmalı.

Böyle bir yaklaşım hem solu güçlü konuma getirir, hem de ayrışmayı önler. Böylece üniter devlet yapısı da korunmuş olur.

***

On gündür Ege ve Akdeniz kıyılarındaydım...

Kürt kökenli, Türk kökenli, Boşnak kökenli yurttaşlarımızla konuştum...

Aralarında AKP’liler de vardı, DTP’liler de, CHP’liler de, sosyalistler de...

Kürt kökenli yurttaşlarımız “başımıza bir şey gelir mi” kaygısını yaşıyorlar. Daha açıkçası korkuyorlar.

Ben böyle bir korkuya ve kaygıya ilk kez tanık oldum. Geçen yıl Ayvalık Altınova’da meydana gelen kanlı olayları anımsadım.

Birden gerildim!

Etnik milliyetçiliği, ırkçılığı körükleyenlere lanet okudum!

Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet
hikmet.cetinkaya@cumhuriyet.com.tr