Hemen herkesin bu ülkenin geleceği ve o geleceğin aktörleri olacak olan gençlerin geleceğine dair endişeleri var. Bilhassa gençliğin maneviyattan ve ideallerden uzak olarak yetişmesi gerçekten endişe verici. Aslında yakın zamana kadar idealist bir gençliğin emarelerini görmek mümkündü. Hem eğitimli hem de maneviyatı kavi çok sayıda insan 90’ların ve 2000’lerin başında büyük umut veriyordu. 

O gençler şimdi birer yetişkin oldular ve bazıları gerçekten ülke ve toplum için güzel şeyler yaptılar ve yapmaya karar verdiler. 

Bunda muhakkak ki Ak Parti hükümetlerinin onların önünü açmasının etkisi büyüktü.

Ancak hükümetle gelen rahatlık, daha önce savunma ve gizlenme pozisyonda olan FETÖ gibi bazı sözde dini grupların gerçek yüzünü ortaya çıkardı. O gün gördük ki insanların inanma duygusundan tutun, parasına kadar birçok güzel şey istismar edilmiş. 

Mürşid olarak bilinen zatlar da İslam’ı sırtlayacaklarına İslam’ın sırtına kendi nefisleri hesabına binmişler. Sonuçta da gayelerine ulaşamayınca darbeye bile teşebbüs ettiler.

Belki püskürtülen darbe ülkeye zarar vermedi ama insanların maneviyatına da yapılan mezkur darbe maalesef o bağlamda başarılı oldu. Netice itibariyle bugün aileler çocuklarını itikadı sağlam dini gruplara da teslim etmekten çekinir oldular. Birçok ailede ebeveynler ile çocuklar ideolojik olarak birbirleriyle karşı karşıya gelmeye başladılar.

Doğrusu bu durum son derece rahatsızlık veriyor ve maalesef halen devam ediyor. Ancak son dönemlerde yeniden bir aslına dönüş olacağına dair işaretler de görülmüyor değil. Bir kere geçmişte kalan geçmişte kalıyor çünkü üzerinden belli bir zaman geçtikten sonra yaşanmış iyi ya da kötü ne varsa unutuluyor. Yakın zamana kadar toplumu kötü yöne yönlendirenler ve onların etkisi yavaş yavaş etkisini kaybediyor diyebiliriz.

Ayrıca bizler inananlar olarak biliriz ki Allah kullarını diğer kullarının insafsızlığına bırakmaz. Yarattığını hem dünyasını hem de ahiretini kurtarsın diye manen ve maddeten rızıklandırır. Maddiyat bir yana (çünkü inanmayanı da kendi adeti gereği rızıklandırıyor) insanların manen beslenmesi için içlerinden temiz kullarını harekete geçiriyor. Bununla ilgili birkaç isimsiz örnek vereceğim.

Birincisi, bir diyarda genç bir arkadaş, manevi önderlerinden aldığı dersle memleketinde bir merkez açıyor ve insanlara dinini öğretmeye başlıyor. Birçok insan genç hocaya tabi oluyor ve ibadete başlıyor. 

Etrafındaki kişi sayısı üç kişiden binlere ulaşıyor. Şu anda o zat sayesinde o diyarın manevi iklimi değişmiş durumda.

Diğer birisi de lise ve üniversite talebelerinin boşluğa düşmesine razı olmayıp hiç işi olmadığı halde sadece vicdanen rahatsız olduğu için harekete geçiyor ve birkaç yılda on binlerce gence ulaşıyor. Bugün Anadolu’nun her yerine koşturuyor ve gençleri iki yönlü (dini ve fenni) yetiştirmeye çalışıyor.

Diğer bir örnekse bir üniversite profesörü. O ise akademik dünyaya milli ve manevi değerleri kuvvetli yeni akademisyenler yetiştiriyor. Bugüne kadar yüzlerce akademisyen yetiştirdi. İsterse emekli olup kenara da çekilebilirdi ama o, insan yetiştirmeyi seçerek tohumu bugünden atılıp meyvesi ahirette yenecek bir ağaç ekti.

Bilhassa son iki örnek çok önemli çünkü yetiştirdikleri insanlar, ne dünyaları için ahiretlerini ne de ahiretleri için dünyalarını feda etmek yerine ikisini de kazanmak için çabalıyorlar. Geliştirdikleri model bizzat kendi kişiliklerinin yansıması. 

Öyle bir model ki umut değil artık meyve veriyorlar. Onlara ne kadar dua etsek azdır. 

Onlar sayesinde bir toplum yeniden filizleniyor. Allah çabalarının ecrini çokça versin.

Yeni Akit