İş Hukuku mevzuatında "Mevsimlik İş" konusunda net bir tanım bulunmamaktadır. Mevsimlik işler, faaliyetin sadece belirli bir dönemde devam ettiği veya tüm yıl boyunca çalışılsa bile faaliyetin belirli dönemlerde yoğunlaştığı işyerlerinde yapılan işler olarak tanımlanabilir.

Tam yıl boyunca devamlılığı olan işlerde, işçilerin bir veya iki ay ara vererek bir tam yıldan az çalışmış olmaları, sadece bu nedenle ilgili faaliyetin mevsimlik çalışma olarak kabul edilmesini mümkün kılmaz.

Mevsimlik iş sözleşmeleri genellikle turizm bölgelerindeki otel, motel, kaplıca, tatil köyü, plaj ve eğlence yerleri gibi belirli dönemlerde faaliyet gösteren işyerlerinde ve tarım ile ormancılık sektörlerinde uygulanmaktadır.

İşçinin mevsimlik iş sözleşmesi kapsamında olması durumunda, mevsim bitiminde iş sözleşmesi sona ermez; ancak iş sözleşmesi askıda kalır. Aynı zamanda, iki mevsim arasındaki dönemde işçinin iş görme borcu ve işverenin ücret ödeme borcu bulunmaz.

4857 sayılı İş Kanunu'nun 53/3. maddesinde, "Niteliklerinden ötürü bir yıldan az süren mevsimlik veya kampanya işlerinde çalışanlara bu Kanunun yıllık ücretli izinlere ilişkin hükümleri uygulanmaz." hükmü yer almaktadır.

Mevsimlik işlerde, mevsim sonunda işçi çıkarıldığında toplu işçi çıkarma hükümleri uygulanmaz, ancak mevsimlik çalışanların yıllık izin hakları olmadığı, ancak toplu iş sözleşmesi kapsamına girebilecekleri dikkate alınmalıdır.

Tam yıl boyunca devamlılığı olan işler mevsimlik iş olarak değerlendirilmez. Mevsimlik işler, adından da anlaşılacağı gibi belirli aylarda çalışılan işleri ifade eder ve çalışılmayan aylarda iş sözleşmesi yeni sezon başlayana kadar askıya alınır. Bir işin mevsimlik olarak değerlendirilebilmesi için işyerinde yürütülen işin, düzenli ve sürekli bir biçimde yılın bir döneminde yoğunlaşması önemlidir.

Mevsimlik işlerde iş sözleşmesinin askıya alınmasının en önemli sonucu; çalışma mevsimi başında yeni bir iş sözleşmesi yapılmadan işçinin mevcut hakları ve borçları ile birlikte iş sözleşmesinin devam etmesidir.

Mevsimlik çalışanların yıllık izin hakları, Yargıtay uygulamalarında yankı bulmuştur. Mevsimlik bir çalışmanın mevsimlik süreli olabilmesi için en fazla 11 ay çalışma yapılabilir. 11 ayı aşan çalışmalarda mevsimlik nitelik kaybeder ve işçinin yıllık izin hakkı devreye girer. Yargıtay'ın bir kararında da belirtildiği gibi, "Yılda 11 ayı aşan çalışmalarda çalışma şeklinin mevsimlik iş olarak değerlendirilmesine imkân bulunmamaktadır."

Bu durum, yasal metinlerde net bir şekilde ifade edilmese de Yargıtay kararları ile belirlenmiştir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun bir kararına göre, işçinin yılın tamamına yakın bir bölümünde çalıştırılması durumunda, Anayasal temeli olan dinlenme hakkının tanınması gerekmektedir. 11 ayı aşan çalışmalarda ise, yılın geri kalan bölümünde dinlenme hakkının gereğini yerine getirmek için yeterli süre bulunmadığından mevsimlik iş değerlendirmesi yapılamaz. Bu tür bir çalışma mevsimlik olarak değil, fasılalı çalışma olarak kabul edildiği için mevsimlik işten söz edilemez ve bu süre zarfında bir yılı dolduran işçinin izin hakkı doğar.