İş Kanunu'na göre iş güvencesi kapsamına girmeyen işçilerin iş sözleşmeleri, işveren tarafından kötü niyetle sonlandırıldığında, kötüniyet tazminatı talep edilebilir.

İş güvencesinden yararlanma koşulları şunlardır:

İşçinin İş Kanunu veya Basın İş Kanunu'na tabi olması,
İş sözleşmesinin belirsiz süreli olması,
İşyerinde en az otuz işçinin çalışıyor olması,
İşçinin en az altı aylık kıdem süresine sahip olması,
İşçinin işveren vekili veya yardımcılarından biri olmaması.
Yukarıdaki şartların bir arada sağlanması halinde işçi iş güvencesine sahip kabul edilir. Dolayısıyla, işverenin keyfi şekilde iş sözleşmesini sonlandırması durumunda işçi işe iade davası açabilir.

Ancak iş güvencesi kapsamına girmeyen işçilerin işe iade davası açma hakları yoktur. Bu durumda, kötüniyet tazminatı devreye girer.

İş Kanunu'nun 17. maddesi, işçinin kıdem süresine göre ihbar süresini belirler. Ayrıca, aynı maddenin ek hükmüne göre, işverenin bildirim şartına uymaması veya bildirim süresine ait ücreti peşin ödeyerek iş sözleşmesini sonlandırması, kötü niyet tazminatının ödenmesini engellemez. Bu durumda, işçiye üç katı ihbar tazminatı ödenir.

Kötüniyet tazminatı, iş güvencesinden yararlanmayan ve belirsiz süreli iş sözleşmesiyle çalışan işçinin, işverenin kötü niyetle iş sözleşmesini sonlandırması durumunda ödenen tazminattır. Ayrıca, işçinin kıdemine göre belirlenen ihbar süresinin üç katı tutarındadır.

Örneğin, A isimli işçi, belirsiz süreli iş sözleşmesiyle çalıştığı X işyerinde, iş güvencesi kapsamında değildir ve 4 yıllık kıdeme sahiptir. Bu durumda, işverenin kötü niyetle iş sözleşmesini sonlandırması halinde, 8 haftalık ihbar süresinin üç katı tutarında kötüniyet tazminatı ödenir.

İş Kanunu'nun 17. maddesinin gerekçesinde, işçinin işvereni şikayet etmesi, dava açması veya tanıklık yapması gibi durumların kötü niyetli feshe dayandığı kabul edilir. Bu nedenle, işverenin bu tür davranışlarına karşı işçi kötüniyet tazminatı talep edebilir.