Türk Edebiyatına zengin bir miras bırakan Arif Nihat Asya'nın memleketinde açılan ve yine Onun adını verilen Köy Yaşam Merkezi'nin açılışı için Çatalca İnceğiz’e gittik.

 Ayçiçek tarlalarının seyrederek gittiğimiz bu güzel köy kafilemizdeki herkesi kendisine hayran bıraktı.

İstanbul merkezine çok da uzak olmayan İnceğiz’de yaşamak fikri hepimize sıcak geldi.

Bazı arkadaşlarımız kiralık ev araştırmasına bile girdi. Gürültüden uzak doğayla iç içe bir hayatı özlemişiz. 

Temiz havayı çekebildiğimiz kadar içimize çektik. İkram edilen ayranı içerken ayranın lezzetini unuttuğumuzun farkına vardık. İnceğiz kadınlarının hazırladığı gözlemeler mükemmeldi.

Ağaçların altında saçlarımızı savuran rüzgâr sanki bize hoş geldiniz der gibi sürekli başımızı okşadı.

Şiir gibi bir köy olan İnceğiz’de geçirdiğimiz her saat bizim için unutulmaz bir hatıra oldu.

Bayrak şiiriyle bütün milletimize bayrak sevgisini aşılayan Fetih Marşı ile fetih coşkusunu yeniden yaşatan yazdığı naatla Peygamber aşkını iliklerimize kadar hissettiren Arif Nihat Asya’nın köyünde olmak bizde ayrı bir heyecan uyandırdı.

Mehmet Akif’ten sonra Milli Şair kavramının fazlasıyla hak eden yazdığı milli manevi temalı şiirlerle milli bilincimizi diri tutan kudretli şairimizle bir nevi hasret giderdik. 

O’nun şiirlerinden kıtalar mısralar okuduk.  Mücadele dolu ömründen süzülmüş hikmetli ve ibretli hatıralarını anlattık.

Milli Eğitim Bakanımız Sayın Mahmut Özer’in yıldız projelerinden birisi olan Köy Yaşam Merkezi projesinin İstanbul’da ilk olarak İnceğiz’de başlatılması çok manidar.

İnceğiz’deki Köy Yaşam Merkezi sadece İnceğiz köylülerine değil İstanbul’un bütün ilçelerinden gidecek çocuklara kucak açacak şirinlikte hazırlanmış.

Elbette sadece mekânın güzel olması yeterli değil. İnsan faktörü de çok önemli.

İnceğiz’de işini aşkla yapan bütün eğitimcilerin yüzleri gülüyordu. İşine sevdalı yüzünden tebessüm eksik olmayan kişilerin her yaptığı proje başarılı olur.

Bu manada İnceğiz Köy Yaşam Merkezi’nin başarılı olacağına yürekten inanıyorum.

Köy Yaşam Merkezi’ne Arif Nihat Asya’nın isminin verilmesi de tam isabet olmuş. Çünkü Asya’nın öğrencilik yaptığı yaptığı okul tam da merkezin ortasında. 

Usta Şairin şiirlerinde insanın mekanla insanın vatanla arasındaki ilişkisi çok güçlü bir şekilde işlenir. 

Bayrak Şairi toprakla olan bağımızı çevre ile olan hukukumuzu canlı bir şekilde tasvir eder.

Bu açıdan baktığımızda da usta şairimizin ismi bu merkeze çok yakışmış. Buradan yetişecek çocuklarımız Asya'nın rüyasını gördüğü üzere vatan millet memleket bilinciyle yetişecek bayrak sevgisiyle donanacaktır.

Bu milli ve manevi şuurla da sonrasında ülkemize hizmet etme bahtiyarlığına ereceklerdir. Ne diyordu Büyük Şair:

"Delikanlım işaret aldığın gün atandan

Yürüyeceksin, millet yürüyecek arkandan"

Milletinin önüne düşüp milletine bilimde fikirde kültürde sanatta öncü olacak nesiller bu merkezlerde yetişecek.

İstikbalin aydınlık hedeflerine yürümek için çok çalışmak ve üretmekten başka şansımız yok.

Köy Yaşam Merkezlerinde atılan tohumlar er ya da geç meyvesini verecek.

Bahçe biziz gül bizdedir inancıyla yaşayan güzel adamlarımız var. Merkezin bahçesinde çocuklarla oyunlar oynayan eğitimcilerimizin her biri bahçıvan gibi fidanları yetiştirmeye devam edecek.

Gittiği her memlekette çalıştığı her okulda silinmez izler bırakan Şair Arif Nihat Asya da bir öğretmendi.

Topraklarına bağlı çevresine duyarlı ülkesinin ırmağına denizine ağacına ormanına sevdalı gençler yetiştirdi.

İnsan insanın gölgesinde yetişir. Bu manada Köy Yaşam Merkezlerimizi insan yetiştiren birer gölgelik olarak görüyorum.

Köylerin yeniden canlanması için yapılan her proje kıymetli. Köyler hayatın kalbinin attığı yerlerdir. Kalabalıktan ve gürültüden uzak oksijeni bol sağlıkla nefes alıp verdiğimiz doğal yaşam merkezleridir.

İnceğiz Köy Yaşam Merkezi’ni ziyaret etmenizi salık veririm. Ağacı, çiçeği, rüzgarı, toprağı, insanı özlemişseniz yolunuzu mutlaka bu şirin köye düşürün.

Bu köyde her çocuk bir ağaç, her ağaç bir çocuk.

Bakınız İnceğizli Merhum Arif Nihat Asya ne güzel ifade etmiş:

 Çocuk, çok sevdi ağacı...

Verirdi ona, her kış

Çiçekleri olaydı!

Ağaç, çok sevdi çocuğu...

Öperdi altın saçlarından

Dudakları olaydı!

Ve ona öptürmek için,

Eğilirdi yerlere kadar;

Yanakları olaydı!

Dökerdi önüne hepsini

Gümüşten, altından, sedeften

Oyuncakları olaydı!

Ve çocuk gittikten sonra,

Böyle kalır mıydı ağaç?

Ne olurdu onun da

Bacakları olaydı,

Ayakları olaydı!