Bu kavramlardan biri "Toplum Mühendisliği" değil miydi?

Buna göre Kemalist ideolojinin doktrinerleri olan "Toplum mühendisleri" değişimi ve gelişmeyi yok sayıp, toplum yapısını bürokratik oligarşinin egemen olacağı ve halkın eğilimlerini devre dışı tutacak şekilde dondurmayı planlarlardı. 

"Şeriat tehlikesi" veya "Komünizm tehlikesi" ya da "Bölücülük tehlikesi" gibi kavramlar da, siyasete ve düşünce hayatına getirilen yasakların gerekçeleri olurdu. Kamuoyunda toplum mühendislerinin egemen olduğu askeri yönetim dönemlerine "Geçiş dönemi" veya "Ara rejim" denirdi. 

Destek kesimler 

Oysa gerçekte seçilerek gelmiş yönetimlerin bulunduğu dönemler "Ara rejim" olarak görülürdü... Kamuoyu "Nasıl olsa bunlar da devrilir" beklentisi içinde her 10 yılda bir askeri müdahale yapılacağına kadermiş gibi inandırılmıştı. Medya, üniversiteler, yargı ve yerleşik sermaye bu inancı kökleştiren söylemlere kaynaklık ederdi.

Koruma duvarlarının ardında büyütülmüş yerli sanayicilere ve işadamlarına da, bu model uygun gelirdi. Dünyanın en kalitesiz sanayi ürünlerini dünyanın en pahalı fiyatları ile yerli tüketicilere satarlar, dövizin sabit kura bağlandığı ve dolayısıyla bulunamadığı iç pazara, aldıkları tahsislerle egemen olurlardı. 

Turgut Özal olayı 

Bu çemberde ilk çatlak Turgut Özal'ın Türkiye'yi "Serbest Pazar" ekonomisine geçirmesi ile oluştu. Üretici de tüketici de dünyaya açıldı. Kalite ve rekabet gibi olgular hayatımıza girdi. Esnafın tüccarlığa, zanaatkârın sanayiciliğe geçişini simgeleyen Anadolu Kaplanları'nın sesleri duyulmaya başladı.

Özal'ın "Orta direk" olarak nitelediği yeni kentliler, siyasete ağırlıklarını koymaya başladılar.

Toplum mühendisleri de, koruma duvarları arkasında büyütülmüş sanayiciler ve işadamları da, Turgut Özal'dan nefret ettiler. Onun siyasete sokup parlattığı isimler, onu sattılar. Eski demokrat ve darbelerin kurbanı Demirel de bundan sonra yeni bir darbenin hedefi olmamak için, toplum mühendislerine teslim oldu. 

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN

Mehmet Barlas-Sabah