Emre Akbaba’nın önündeki Seferoviç ve arkasındaki Midtsjö avantajını iyi kullanması gerekiyor. Kendisini boşa atmak, kaybettirmek konusunda büyük bir lükse sahip. Bunu yapamadı. Yürümeyen tek nokta o demiyorum. Bu avantajı değerlendirerek başka bir standarda çıkabileceği, belki de kariyer şansına sahip. Altını çizmek istediğim bu. Yoksa geçen hafta olduğu gibi temel problem yine devam ediyor. Kanatlardaki koridor paylaşımları ve beklerin performansında... Kerem’in basit oynadığı her an Galatasaray alan kat edip pozisyona girdi ya da faul aldı. Bunun dışında rakibi ilk yarıda getirtmediler ama zorlayamadılar da. Rakip savunmayı yerinden oynatacak hiçbir şey yapamadılar.

Giresun duvar ördü

Okan Buruk’un Emre’yi çıkarıp çift santrfora dönüşü bu noktada haklı görülebilir. Ama en azından erken oldu. Özellikle pasla çıkmayı seven Hakan Keleş’e ve Traore’nin şahane performansına karşı... 4’lü hücumla oynuyorsanız daha hareketli olmak zorundasınız. Böyle stabil kalamazsınız. Böyle yerleşik savunmayı zorlayamazsınız. Yunus Gomis’le, Kerem Seferoviç’le mutlak, sürekli yer değiştirerek, çapraz koşular yapmalı. Belki de Akbaba-Mertens değişikliği bunu sağlayabilirdi. Sayısal olarak eksilen orta saha ve baskı yetersizliği Giresunspor’u paniksiz rahat bir pasla çıkışa itti. Zorlanmadılar. Pek pozisyon bulamadılar ama topu kaleden uzak tuttular. Baskıyla, Abdülkerim’in ‘görmediğin yere pas atma’ ilkesini unutmasıyla golü de buldular. Sonra da duvarı ördüler.

FANATİK GAZETESİ