Fenerbahçe’nin maçın başındaki baskısı çok değerli. Hamle zamanlamasını biraz daha iyi ayarlasalar daha az faul yapıp daha etkili olabilirlerdi. Emre’nin penaltı öncesindeki pası da değerli. Oyuncunun zihninin açılmaya başladığına, topu alıp koşmanın tek yol olmadığına iyi bir işaret. Valencia’nın aldığı ve attığı penaltı bir yana 2. golde topu kafayla önüne alışındaki efektiflik ve sonrası da değerli.

Zajc’ın 3. golde yaptığı tek vuruş da öyle. Çoğu santrforda olmayan. Tabii her şey mükemmel değil. Fenerbahçe 3-0 öndeyken alıp, oyunu söndüremedi yine. Onyekuru’nun 2. yarıdaki yıpratıcı/şahane oyununa Osayi’den daha iyi bir çare -belki ligde yokken- kenarda kalması da anlaşılmaz. 3’lüden 5’liye, zaman zaman erken, zaman zaman geç geçmek de alanı paylaşmada zorluklar çıkardı. Bu da Adana Demispor için fazlasıyla boş alan yarattı.

Fenerbahçe'nin şansı...

Fenerbahçe’nin şansı Demirspor’un orta sahada yeterince hızlı olmayışı ve dönen toplarda sert durmayışı oldu (Stambouli oyun girene kadar). Ancak yine de Onyekuru’yla biri ofsayta takılan 2 penaltı buldular. Hem Ferdi hem de Szalai’nin hamleleri gereksizdi. Tıpkı Rakistkiy’nin kırmızı karta yol açan hareketi gibi. Ardından Alioski’nin şahane vuruşuyla 4 gelince maç bitti. Jesus bu maç içi dalgalanmalara zamanla bir çare bulacaktır. Ve Montella’nın takımını İstanbul’daki bu Adana sıcak ve neminde yenmek de hiç kolay bir iş değil.