Ankaragücü cüretkar bir oyunla başladı. Fenerbahçe geriden oyun kurmaya niyetlendiğinde 6-7 kişiyle ön alanda rakibi bozmaya çalıştılar; Çok yüksek enerjiyle. Jesus, Crespo’yu merkezde Lincoln ile tamamlamak isteyince burada Ankaragücü ilk yarıda fizik ve sayısal bir üstünlük sağladı. Rotasyonda bu normal. Ancak 2-0’ı bulduktan ve orta sahayı tamamen rakibe verdikten sonra devre arasında İsmail’i Crespo’nun yanına/arkasına almamayı anlamadım. Ankaragücü iyi ön alan baskısı yaptı, Fenerbahçe’nin sol tarafını çok rahat geçti. Ancak iki şeyi yapamadılar. Savunma çizgisini büyük bir dikkatle orta sahaya kadar çıkaran savunma 3’lüsüne doğru reaksiyonu gösteremediler. Fenerbahçe’nin bu çizgisi klasik bir ofsayt taktiği yapmıyor ama evet rakibi sürekli faux-depart’a (Hatalı çıkış) itiyor.

Crespo örneği...

Fenerbahçe’nin orta sahayı kaybetmesinin yanı sıra (ve buna bağlı olarak) hücumüçgenlerini de doğru kurduğunu söyleyemeyiz. Osayi çok top kaybedenlerin, kontrol pasta çokça sorun yaşayanların başındaydı. Bir duran top ve büyük bir kaleci hatası skoru getirdi. Öte yandan bu tempoyla Başkent ekibi erken yoruldu. 60’da düşmeye başladılar. Değişiklikler ise Ömer Hoca’nın istediği katkıyı yapmadı. İsmail, Rossi ve Pedro’nun oyuna girişi ise hem orta sahaya direnç kattı hem Crespo’nun öne çıkıp oyuna katılmasıyla gollük kontra fırsatları yarattı. Onun maç içi performansı doğru diziliş/rollerin bir oyuncuyu nasıl değiştirdiğinin örneği.