Rennes 4-3-3 temel dizilişiyle sahadaydı. Öndeki 3’lü Fenerbahçe stoperlerine yakın durdu.Hem hücumda hem savunmada... Arkadan Majer de bu 3’lüyle mesafesini hiç kaybetmedi ve kendisini harika boşa attı.Çok hareketli, çok hızlı bir tek pas oyunuyla baş döndürdüler. Genesio, iyi çalışmış ve ilk maçta 4-4-2'sinin yaşadığı sıkıntıların çözümünü bulmuş gibiydi. Rennes ve Fenerbahçe’nin temel oyun fikirleri birbirine benziyor aslında. Ama onlar hep bir adım daha önde ve bir adım daha hızlıydı. Ve hücumda tek pas oyunları daha gelişmiş. Böyle olunca Fenerbahçe’den farklı olarak, şutu çeken oyuncular hem demarke hem de doğru vücut duruşuyla topla buluştu. Ne olduğunu anlamadan maç 3-0’a geldi. Kolay şutlar olmadığını bilerek Altay’ın da olaya müdahale edemediğini söylemek lazım.

Yenilgiyi kabullenmemek

61’de Jesus’tan 4-4-2 hamlesi geldi. Özellikle Emre’nin sağ kanata müthiş bir akışkanlık getirdiğini söylemek lazım. Zacj ve Arda’nın dahli ise topla ilişkiyi çok daha iyi yaptı. İlk yarıda Rennes ne kadar üstün gözüktüyse 61’den sonra da Fenerbahçe daha gelişmiş bir ekip oldu. Tek eksik hücum alanındaki akışkanlığı ve beceriyi artıramamak olmasına rağmen 3-0’dan 3-3’e dönebilmek gerçek bir meydan okuma. Fenerbahçe bu sene sık sık yaptığı gibi çok güçlü bir mesaj verdi. Bu seviyede bu kadar kötü başlayıp Rennes’i 2. kez toplam 5-0’dan yakalamak, yenilgiyi asla kabullenmemek... Bu çoktandır unuttuğumuz bir Fenerbahçe.