Türkiye 28 Şubat günlerini yaşıyordu. 17 Haziran 1999 tarihinde bir televizyon kanalı, Fethullah Gülen Hocaefendi'nin sohbetlerinin birinden çekilmiş görüntüler yayınladı.

Sohbet esnasında muhtemelen bir devlet memuru, bulundukları yerde namaz kılan, oruç tutan hanımı örtülü olan herkesin fişlendiğini ve görevlerinden atıldığını söylüyor. Bunlara karşı ne yapmak gerektiğini soruyor. Bunun üzerine Hocaefendi de, bu tür peşin hükümlülere karşı tedbirli davranmak, onları rahatsız eden, ürküten dinî yükümlülükleri onların yanında yapmamak gerektiğini anlatıyor. Ayrıca bu ülkeyi seven insanların her kurumda bulunmasının önemine işaret ediyor. Yani her zaman söylediği sözler istikametinde tavsiyelerde bulunuyor Hocaefendi... 

Ancak hatırlayacaksınız, söz konusu videonun yayınlanmasından sonra medyada garip şeyler olmaya başladı. Hemen ertesi gün adeta bir linç hareketinin düğmesine basıldı. Sonradan montaj olduğu anlaşılan pek çok kaset servis edildi, medyaya. Manşetlerden Hocaefendi'nin idamını isteyenler bile çıktı. En demokrat bilinen yazarlar, en hakperest görünen yayın yönetmenleri, her programda camia ve Fethullah Gülen Hocaefendi hakkında övücü sözler söyleyenler, 'meğer yanılmışız, kandırıldık' türünden ifadelerle başlatılan kampanyaya en ön sıradan girdi. 'Psikolojik Harp' düğmeye basmış medyadaki uzantıları eliyle medyatik bir linçe girişmişti.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Mehmet Kamış - Zaman