Terör örgütü PKK tarafından evlatları dağa kaçırılan annelerin HDP Diyarbakır İl Başkanlığı önünde başlattıkları nöbet dördüncü yılına girdi.
Oğlunun dağa kaçırılmasından HDP’yi sorumlu tutarak Eylül 2019’da Hacire Anne’nin (Hacire Akar) öncülük ettiği nöbete katılım artarak ve sonuç vererek devam etti.
Bugün itibarıyla çocuklarını terör örgütü PKK’dan kurtarmak için annelerin başlattığı eylemin 1100. Günü...
Aradan geçen üç yılda evlat nöbetine 304 aile katıldı. Diyarbakır HDP il binası önünde evlat nöbetine katılan ailelerden 35, Van HDP il binası önünde nöbete katılan ailelerden 1, Muş HDP il binası önünde nöbete katılanlardan 1 olmak üzere, toplam 37 aile dağa kaçırılan çocuklarını terör örgütü PKK’nın elinden aldı.
İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, evlat nöbetini kesintisiz devam ettiren anneleri, eylemin dördüncü yılında yalnız bırakmadı. Üç yıldır olduğu gibi onlarla beraber oldu. Bir grup gazeteci ve kanaat önderi de evlat nöbetini sürdüren anneleri ziyaret etti...
Hacire Anne’nin başlattığı evlat nöbeti İçişleri Bakanlığı dâhil önemli kurumlar tarafından dikkate alınırken, içinde bazı gazeteciler, kanaat önderleri ve siyasi partilerin de olduğu önemli bir kesim tarafından destek buldu.
Tüm bu olumlu yaklaşımlara ve gelişmelere rağmen içinde bazı gazeteciler, kanaat önderleri ve siyasi partilerin de olduğu öyle bir kesim var ki, üç yıldır devam eden evlat nöbetine kör, sağır ve dilsiz oldular.
Bu kesim başından beri çakallara kuzularını kaptırmış annelerin cesaretle ve kararlılıkla yürüttükleri eylemi küçümsediler, itibarsızlaştırmaya çalıştılar veya hiç görmek istemediler.
Annelerin bu eylemi, bazılarının dikkatini PKK’lılar kadar çekmedi. PKK’ya katılımdan heyecan duyan dahi oldu. Kandil’e gidip onlarla yaptıkları röportajlarda romantik havalar estirdiler. Terör örgütü PKK’yı “sevimli” gösterme gayreti dikkatlerden kaçamayacak kadar belirgindi.
Terör örgütü elebaşları ve elemanları ile röportaj yapmak için çırpınan ve bu işten heyecan duyanların akıllarına nedense üç yıldır Diyarbakır Anneleri bir türlü gelmedi.
“Bu Anneler ne diyorlar? Üç yıldır aralıksız niye HDP il binaları önünde oturuyorlar? Acaba gerçekten bunlar önemli bir yeri mi işaret ediyorlar? Yüreği yanan anneler bizim göremediğimiz şeyleri mi görüyorlar?” diye düşünmüyorlar. Röportaj yapmak ve onlarla görüşmek, onlara mikrofon uzatmak istemiyorlar.
Neden acaba?
“Aydınız, Demokratız, İnsan Haklarına saygılıyız. Evrensel değerler temel kriterimiz” diye ortalığı ayağa kaldıranlar ne hikmetse terörün ağına düşürülmüş evlatları ve onların ailelerinin çığlığını görmüyorlar.
2015 yılında terör örgütü PKK’nın hendek olaylarını görmeyip, aksine onlara karşı başlatılan operasyonlardan rahatsızlık duyanlar ve kendilerini “Barış Akademisyenleri” adıyla adlandıranlar, evlatlarını terör örgütünden kurtarmaya çalışan “Barış Anneleri”ni görmüyorlar.
İlginç değil mi?
Terör eylemlerini meşru göstermeye matuf bildiriyle ortaya çıkanlar “Barış Akademisyeni” oluyor. Silahsız, sessiz sedasız bir şekilde nöbet tutun ve terör ağına düşürülmüş evladını kurtarmaya çalışan anneler ise “özel bir ajandayla” hareket ettirilen kişiler olarak yaftalanıyor HDP muhipleri tarafından.
Maalesef Diyarbakır Anneleri bunların gözünde HDP ve Selahattin Demirtaş kadar yer edinemedi. Grup toplantılarında Demirtaş ve HDP kadar yer verilmedi.
Hep “Aman HDP ve arkasındaki güçler gücenmesin, alınmasın, yoksa bize siyasi maliyeti olur” korkusuyla hareket ettiler ve hâlâ da aynı tavrı sürdürüyorlar.
Her hafta toplumun farklı kesimlerinden olduğu iddia edilen birilerine Grup kürsüsünde söz verilirken niye Diyarbakır Anneleri görülmez. Yoksa onlara sıra mı gelmiyor!!!
Sahi ilk turu tamamlanan ve ikinci turu 2 Ekim’de başlayacak olan 6’lı Masa’da hiç Diyarbakır Anneleri konuşuldu mu?
En azından HDP’ye gösterilen hassasiyet kadar evlatlarını terörden kurtarmaya çalışan anneler dikkate alınıyor mu?
TÜRKİYE GAZETESİ