Sonra biz, Allah'tan KORKUP-SAKINANLARI kurtarırız; zalimleri de diz üstü çökmüş olarak Cehennemde bırakırız.

(Meryem 72)

Kuran-ı Kerimden bi'haber, hayatını kendi "bilinç(!)" seviyesinde yaşamaya meraklı, "mantığını(!)" ilah edinmiş kişiler var... Bence bu tip insanlara yaranmak için ortaya atılmış bir din eğitimi dili ortaya çıktı son yıllarda: Hümanist dil!

...Sanki Cehennem yokmuş gibi,

...bedel ödenmeyecekmiş gibi,

...hesaba çekilmeyecekmiş gibi,

...yapılan herşey affedilecekmiş gibi,

...Allah'la her türlü pazarlığa oturulabilecekmiş(!) gibi, ...asker arkadaşıyla sohbet ediyormuşcasına konuşulabilecekmiş gibi, ...günlük dedikodularımızı yaratıcıyla yapabilecekmişiz gibi, ...intikam almak istediğimiz kişiler için -haşa- Allah(cc)'yi tetikçi olarak kullanmaya hakkımız varmış gibi, ...yanlış olduğunu bildiğimiz halde(!) her türlü günahı işleyip, nasılsa tövbe edince yapılan herşey kayıplara karışacakmış gibi, ...irademizi kullanmamız gereken en basit durumlarda bile, her aklımıza geleni internet üzerinden ürün sipariş verirmiş gibi Yaratıcıyla temasta olacağımızı zannettiriyor bu hümanist dil!

Onlar ısrarla "korku" üzerinden din eğitimi verilmez diyerek sadece sevgi dilinin kullanılmasından yana...

Ben Kur'an'ın genel bakış açısıyla yani "korku/sakınma" ile "ümit" arasındaki çizgiyi muhafaza ederek eğitim vermekten yanayım. Çünkü Allah (cc) bize "korkun, sakının" diyerek uyarı yapıyorsa bir bildiği vardır!

Allah yarattığı kuluna nasıl hitap edileceğini bilir! Biz yaratıcıdan daha iyi bilmiyoruz ya!

Allah(cc), bizleri uyarırken olması gerekenle olmaması gereken hakkında bilgilendiriyor. Kendisinin razı olacağı durumda sonucun altından ırmaklar akan ebedi cennet; razı olmayacağı durumda ise içinde ebedi kalınacak bir cehennem olduğunu söylüyor.

Diyeceksiniz ki; "Hümanist dile niye eleştiri getirdin şimdi? Ne farkeder ki?"

Aslına bakarsanız çok şey farkeder.

Öncelikle, gereksiz hümanist dil, insanları ayetlere yaklaştırmak yerine tam tersine ayetlerden uzaklaştırıyor.

Yaratıcı sanki ne anlatmak istediğini bilememiş, insanların kalbine korku salmış, tüyleri ürpertmiş, biz kullarına parmağını sallayarak "Haddinizi bilin haddinizi" diye azarlamış, "ya hizaya girersiniz ya da sonuçlarına katlanırsınız" demiş gibi bir algı oluşturuyor bilinçdışında.

"Yo yo... Allah öyle demek istemedi. Bakın, evet kabul öyle ayetler var ama sizin anladığınız gibi değil! Allah insanı cehenneme atar mı? O çok esirgeyen bağışlayıcı. Bizi seviyor! Bizi incitmek istemiyor!"

Ben böyle bir söylem duyunca "Ee hadi o zaman el ele tutuşup hep birlikte şarkı söyleyelim! Ohh ohhh ne güzel... Biz o ayetleri yanlış anlamışız! Dönüp dolaşıp eninde sonunda cennete gireceğiz! Kim korkar hain kurttan!" diye çığlık atasım geliyor...

Yahu Allah aşkına! Bir insana, ben müslümanım diyen bir insana bu söylemden daha fazla zarar verecek bir cümle olabilir mi?

Çünkü; bizi yaratanın bizim için yaptığı anlatımı evirip çevirip kendi nefsimize ve günlük yaşam algımıza hoş gelecek formata çeviriyoruz! Ayetlerde anlam kayması, algı farklılaştırması yaparak, Kur'an'ın yanlış anlaşılmasına vesile oluyoruz! Böylece günlük işlerimizde Allah rızasını gözetip, Allah'tan korkar olmayı unutuyoruz. Kolaylıkla birbirimize zarar veriyoruz, birbirimizi incitiyoruz. Bencillikle kendini önemsemek kavramını sıkça karıştırarak, her durumda kendi paçamızı kurtaran hesaplar içine giriyoruz. Dünyanın çeşitli yerlerinde yaşanan zulümlerin onların imtihanı olduğunu zannediyoruz! Ayetlerden uzaklaşarak yaşamaya başlıyoruz. Dinimiz, kimliğimize kaydedilmiş "islam" ibaresinden öteye geçmiyor.

Hümanist dilin ikinci önemli zararı; Allah kavramını bilinçaltımızda küçültmesidir!

Kur'an'da Allah(cc)'ın isimleri vardır. Biz bu isimler aracılığıyla yaratıcının gücü, kudreti, merhameti, sabrı, rızık vermesi, hüküm koyma yetkisinin ona ait olması...vs. gibi özelliklerinin varlığını okuruz. Okur inanırız.

Düşünsenize Allah kendisini anlatmayı başaramamış, hümanist dil "Amannn yanlış anlama olmasın, durum şöyledir böyledir.." diyerek bilinçaltımızdaki Allah imgesini basite indirgiyor! Kendini ve derdini anlatmaktan aciz veya kendini ve derdini anlatma konusunda yetersiz bir Allah figürü yerleştiriyor bilinçaltımıza.

Şaka gibi değil mi? Ama bir düşünün! Korku ve ümidi barındıran Kur'an söylemi o kadar etkili bir uslübtur ki; Allah'tan hem sakındıran hem de onun sevgisini kazanmak için çabalamak gerektiğini hissettiren harika bir iletişim şeklidir.

Hümanist dil, kaygıyı yatıştıracağım diye debelenirken, bilinçdışımızdaki ve düşünce evrenimizdeki güçlü/sığınıldığında huzur duyulan yaratıcı imajını zedeler.

İslam teslim olmaktır, teslimiyet dinidir!

Bence gereksiz hümanizm, beyni karışık ve ayak direyenlerin kalbini ısındırmak için gerekli olabilir; ama gerçek iman sahipleri için sadece Kur'an yeter..!

Böylece; "Mehtap Hanım... 17 yaşında oğlum var. Onu Allah'tan korkarak değil Allah'ı sevdirerek büyüttük. Lakin şimdi ona ne söylesek 'Karışmayın bana, Allah affeder, bunlar ikimizin arasında' veya 'Ben Allahla konuşur durumu ona açıklarım' gibi acaip sözlerle bizi tersliyor. Yalan konuşuyor, her işi kafasına göre yapıyor. Acaba yanlış bir eğitim mi verdik? Sevgi dilini fazla mı abarttık?" diye soran bir babaya cevap yazmış oldum.

Sevgiyle kalın...

Mehtap Kayaoğlu - Haber7.com

mehtapkayaoglu@gmail.com

http://www.facebook.com/psk.mehtapkayaoglu

htttp://www.twitter.com/mehtapkayaoglu