Önce aç karnına almam gereken mide ilacıyla işe başladım.

Ortalama on dakika sonra Meniere sendromum için sekiz saat arayla mutlaka almam gereken, baş dönmelerimi baskılayıcı ilacımın ilkini içtim.

Kahvaltı yaptık...

Sıra geldi tok karnına içilmesi gereken ilaçlara. Trigeminal nevralji için bir tane, soğuk algınlığı için antibiyotik ve böbrek ağrısı için bir tane...!

Öksürük şurubunu saymıyorum bile!

...derken... derken dehşete kapıldım; "Ne oluyor? Bunlar ne böyle? Hayatımız kapsül olmuş! Resmen ilaç firmalarını ayakta tutmak için yaşıyoruz..." dedim.

Babam bombayı patlattı: "Ee tabii ki yavrucuğum... sen ve senin gibiler ilaç firmalarının velinimetisiniz."

...

Aklıma Thomas Vincent'ın yönetmenliğini yaptığı, 2008 Fransız yapımı "The New Protocol" filmi geldi.

Marie-Josee Croze ve Clovis Cornillac'ın başrollerini oynadığı film, büyük ilaç fabrikalarının ilaçlarını denemek için, insanları denek olarak kullanışlarını konu ediniyordu. Filmin başında oğlunun ölüm haberini alan baba, sıradan kaza zannetiği ölümün ardındaki korkunç olayları araştırıyordu. İlginç bir filmdi, izlemeyenlere tavsiye ederim.

Hikaye bu ya! Tam bunları düşünürken, sabah haberleri noktayı koydu: Yapılan araştırmalarda, Türk insanının antidepresan tüketiminin, son bir yılda ortalama yüzde altmış civarında arttığını söyledi. İşim gereği bu bilginin fazlasıyla farkındayım zaten... ama neyse...!

Milletçe fazlaca ilaç içmeye başladık, sizler de farkındasınız.

Çeşitli fiziksel rahatsızlıklarımız nedeniyle mecburen ilaç içiyoruz zaten.

Fakat benim en çok üzüldüğüm durum, günlük hayatımızda kolaylıkla üstesinden gelebileceğimiz olayları çözümleyemediğimiz için moral düzeyimizin düşmesi ve buna bağlı olarak üzüntü/mutsuzluk duygularına kapılarak, pek çok hastalığın davetiyesini çıkarmamız. Ve başedemediğimiz, konuşup kolaylıkla halledebilecekken altında ezildiğimiz durumlar nedeniyle herkesin depresyona girmesi!

Size abartı gibi gelecek ama... sosyal yaşam becerileri, problem çözme yetenekleri gelişmiş olan;

...kendisiyle barışık, çevresiyle barışık;

...duygularının farkında olan ve ruhsal ihtiyaçlarını zamanında doyuran;

...başkalarını memnun etmek için çaba sarfetmek yerine, kendisine iyi gelen davranışlarının çevresine de olumlu yansımasını sağlayan;

...sevmediği işleri mecburen yapmak yerine, sevdiği işlere zaman ayırabilen;

...yakın çevresi tarafından anlaşılmadığını düşünmek yerine, etrafına kendisini anlatmayı başarabilen;

...her duruma sürekli öfkelenmek yerine, öfkesiyle sağlıklı şekilde başetmeyi bilen;

...geçmişin üzüntülerine ve geleceğin bilinmezliklerine kafayı takmak yerine, Allah'ın kendisine verdiği en güzel nimet olan "şu anki zaman" sürecine odaklanıp, gününü iyi değerlendiren;

...vs... benim yazmayı unuttuğum, sizlerin tecrübelerinizle çok daha iyi bildiğiniz, moral düzeyi yerinde kişiler antidepresan içmiyor!

En güzel yardım, sizin kendinize yapacağınız yardım sevgili okurlar!

Türk insanı susturuldu! Yaşadığı her türlü üzüntülü olayı içine atmak zorunda bırakıldı. İçine attıkları fazlasıyla birikince yanardağ gibi patladı, adına deli denildi, dengesiz denildi. Sonra utandı. Oysa sorunlarınızı konuşmanızın, size destek olacak doğru kişilerle iletişim içinde olmanızın çok işe yaradığını unutmamalısınız.

Lütfen kendinizi ihmal etmeyin! Sevdiğiniz ve mutlu olacağınız işlere zaman ayırın. İki günlük ölümlü dünya... dünyanın işi bitmiyor. Evinin işi biten ev hanımı görmediğim gibi, dükkanının işi tamamlanmış bir beyle karşılaşmadım.

Kendinize zaman ayırmak, ruhsal ve manevi dünyanıza yatırım yapmak zorundasınız.

Yoksa... yoksa bir el hepimizin boğazına yapışıyor ve hiçbirimize nefes aldırmıyor. İlaç firmalarına velinimet oluyoruz!  

Türk insanının boğazında kocaman bir tehlike var! Zararın neresinden dönersek kardır diyelim... hepinizi sevgilerle selamlayalım...

Mehtap Kayaoğlu - Haber 7 (Psikolojik Danışman &Psikoterapist)

www.yuzlesme.tv

mehtap.kayaoglu@yuzlesme.tv

mehtapkayaoglu@gmail.com

http://www.facebook.com/psk.mehtapkayaoglu

htttp://www.twitter.com/mehtapkayaoglu