Yeni çağın Engizisyon’u Batı’nın Mısır’dan Tayland’a, Tunus’tan, Libya’dan Ukrayna’ya tüm dünyada darbelere ve hükümet değişikliklerine yönelik tavrı, demokrasi söylemlerinin 180 derece tersine düşünce, Türkiye’de Gülen Örgütü eliyle tasarlanan plan tutmadı. Tayyip Erdoğan’ın 30 Mart 2014 Yerel Seçimleri sürecinde tek başına ortaya koyduğu performansın karşısında Gülen grubu, içeride ve dışarıda yaptığı tüm ittifaklara rağmen başarılı olamadı. Bir ‘Erdoğan referandumu’ haline dönüştürülen yerel seçimlerde Erdoğan’ın vaadi bu örgütle hesaplaşmaktı. Öyle de oldu. Çok değil 3 yıl önce yargı ve emniyetteki Gülencilerin yaptığı şekilde yüzlerce insanı paketleyip içeri alarak değil; titiz soruşturmalarla örgütün dinleme, şantaj, tehdit faaliyetlerine, hükümeti yıkma girişimlerine yönelik soruşturmalar başlatıldı.

10 Ağustos Cumhurbaşkanlığı seçimleri sürecinde de örgüt, 30 Mart’ta alenileştirdiği Kılıçdaroğlu CHP’siyle uzun bir geçmişe sahip ittifakını sürdürdü. 2010 referandumu öncesi bir kaset operasyonuyla Kemal Kılıçdaroğlu, referandum sonrası Anayasa Mahkemesi’ne götürdüğü HSYK maddesini değiştirebildiği için Gülen Örgütü yargıda örgütlenebilmesini tamamlayabilmiş ve karşılığında Kılıçdaroğlu’na rakip olabilecek herkesi temizlemişti ama pek fazla kimse bu ortaklığı görememişti. Köprüden önce son çıkışa yaklaşırken perçinlenen ittifak da Erdoğan tarafından bertaraf edildi. İçeri atmayı düşündükleri o adam artık Cumhurbaşkanı idi. Telekulak operasyonları ve devletin Ergenekon’dan geri kalan yuvalarına yerleşen paralel yapıya yönelik soruşturmalar sürerken aynı zamanda kendine ‘Hizmet’ kılıfı takan örgütün uluslararası casusluk faaliyetleri de mercek altına alındı.

Artık 90 dakikanın sonuna yaklaşıyoruz. Bir yandan üç ayaklı seçim döneminin son seçimi 2015 Genel Seçimleri ufukta gözündü, öte yandan pek çok kişinin şüphelendiği, Gülen Örgütü’nün bazı faili meçhul cinayetlerin ardında olduğuna ilişkin izler belirmeye başladı. Bu maçın bir kazananı bir kaybedeni olacak, beraberlik gibi bir sonuç mümkün değil. Tam da bu yüzden çevresindeki çember daralırken Fethullah Gülen ve adamlarının, iplerini tutan üst akıl tarafından tekrar bir hamleye ve yeni bir ittifaka soyunmayacağını farz etmek naiflik olur.
Bu nedenle, Twitter’daki derin Gülenci ‘Fuat Avni’ hesabının Perşembe gecesi yaktığı işaret fişeğinin görünenden öte bir boyutu olduğunu düşünmeden edemiyorum. İki yıldır Türkiye aleyhindeki operasyonlar için yoğun şekilde kullanılan Twitter’da, Erdoğan’ın yurt dışına kaçtığından öldüğüne, seçimleri kaybettiğinden bir başka ülkeye iltica talebinde bulunduğuna ve hatta asılacağına pek çok şey okuduk. Bu tür itham, iftira ve iğrençliklerin çoğunun ardında, Fuat Avni ve benzeri Gülenci derin hesaplar vardı. Yazdıklarının hiçbirinin elle tutulur yanı yoktu, dolayısıyla bu tür hesapların peşine takılanların sadece Fethullah Gülen hipnozu altındakiler olduğunu biliyoruz. 

Merdi Kıpti şecaat arz ederken sirkatin söylermiş; Fuat Avni hesabı, “Cemaat geneline, medya ayağı, yargı ayağı ve emniyet ayağı gibi geniş çaplı operasyon yapılacak.” derken aslında örgütün ayaklarını sıralayıveriyor. Ekrem Dumanlı önce Zaman Gazetesi, sonra Adliye önünde şov yapıyor, o sırada Fethullah Gülen yeni bir beddua seansı başlatarak, “Zalimin işini kolaylaştırmak bir vebaldir. Zorlasın, göbekleri çatlasın, beyin kanamasından gitsinler,” diyerek “Direnin” çağrısı yapıyor. Ecele çare yok. Bu örgütün suça karışmış olanları ister gazeteci olsun, ister polis, ister ‘abla-abi’ olsun, ister Pensilvanya’da yaşıyor olsun, adalete hesap vermekten kurtulamayacak. Dolayısıyla böyle bir şey gerçekleşecek olduğunda, Fuat Avni hesabından yazıldığı gibi “Operasyonu deşifre ettik. Ondan yapılmadı.” gibi saçmalıklar yüzünden durmaz. İster Independent gazetesi ister AB Parlamenterleri çanak tutsun…

Ancak, Twitter üzerinden düğmesine basılan bu sürecin içeriği değil de, daha önce de olduğu gibi zamanlamasına dikkat etmek gerekiyor.

Merve Şebnem Oruç - Yeni Şafak