Hekim bariz hata yapabilir mi?
Daha doğrusu hekimin böyle bir lüksü var mıdır?  Bariz hata derken sıradan insanın bile yapmayacağı hataları kastediyorum yoksa kusursuzluk yüce Allah’a mahsustur ve hekim sonuçta insandır ve hatadan beri değildir.
Yaklaşık bir aydır Muğla ilindeydim.
 
Zaman zaman köy pazarlarına gitmeyi severim. Bu ilimizin ve özellikle Aydın ilinin tarım potansiyeli gerçekten de maşallah dedirten bir zenginlikte. Ne zaman Söke ilçesinden geçsem dualar okurum zira Söke ovası bütün ülkeyi doyurur diye düşünenlerdenim. Zaten tarıma, köy hayatına özel bir ilgim var.
 
Yine bir köy pazarı sonrası şiddetli ateş, boğaz ve baş ağrısı, sırt ve eklem ağrısı sonrası dayanamadım en yakındaki bir özel hastaneye gittim. Göğüs hastalıkları doktoru olan beyefendiye hâlimi ahvalimi anlattım. Normalde ben hekim olsam ilk yapacağım şey, hastayı PCR testine tabi tutmak olurdu!
 
Sizce bu doktor PCR istemiş midir? İstemedi, aklına bile gelmedi. O kadar hatırlatıcı şeyler söyledim, ima ettim, belirtiler Covit’e benziyor dedim. Anlamadı adam, anlamak istemedi!
 
Göğüs tomografisi, kan testi yapıldı. Doktor Bey, bir yandan ilaç yazmaya başladı ve bir yandan da tarif ediyor, şöyle kullan, böyle kullan diyor. Ancak nezaketimden doktorun işine karışmak istemiyorum lakin hâlâ neden PCR yaptırmadınız diyesim var, kızdırırım endişesiyle susuyorum… Malum kimi doktorlarımız bu aralar pek öfkeliler! Konuşsam sıkıntı, sussam gönül razı değil!
 
Hastane, hastane değil, beş yıldızlı otel kıvamında. Hastane, fiziksel yapısıyla açıkçası beni cezbediyor, yaklaşık yirmi dakikada bütün iş ve işlemlerim bitiyor. Öylesine mükemmel bir sistem konmuş ki nereye gitsem kapıda kendi ismimi görüyorum. Hastane hayli kalabalık ancak bu sistem saat gibi işliyor hiçbir hasta bekletilmiyor. Meğerse Muğla ve Aydın illerinde hayli ünlü olan bir özel hastane imiş.
 
Doktorlar kuvvetle ihtimal, büyük şehirlerde emekli olduktan sonra bölgeye yerleşmiş ve özelde çalışmaya başlamış tecrübeli meslek erbabı. Hastane özel olmasına rağmen astronomik bir ücret tarifesi de yok! Sahibi veya sahipleri kimdir, ne zaman, kim tarafından kurulmuş bir fikrim yok lakin ilk defa bir hastanede fiziksel olarak bu denli rahat ettiğimi söyleyebilirim.
Neyse eve geliyorum.
 
Tam üç gün sonra eşim de oğlum da aynı şikâyetlerle hastalandılar. Koku ve tat alma kaybı, yüksek ateş ve şiddetli eklem ağrıları. Teşhis: Ailece korona olduk! Şimdi tekrar o doktora dönelim. Ağzımı açsaydım, kuvvetle ihtimal beni azarlayacaktı, doktor benim, işime karışma, sen de kimsin, diyecekti.
 
Tam 10 gündür bir doktorun bu acayip ihmalinin bedelini ailece ödüyoruz. Böylesine bulaşıcı, böylesine can alan bir hastalığı şimdi bu doktor ihmal mi etti inkâr mı? Doğrusu anlamlandırmakta zorluk çekiyorum. Önemli bir tatil beldesinde bulunmamın bu duruma etkisi olmuş mudur? Bilmiyorum. Ancak ister istemez düşünüyor insan!
Tatilimiz kâbusa döndü. Çektiğimiz çile ve ızdırap da kâr kaldı yanımıza.
 
Şimdi anladığım tam olarak şudur:
Önemli olan bir hastanenin fiziki şartları değil, doktor kalitesidir. Bilgi ve teşhistir. Bir hastanede sedye yerine sizi tahterevalli ile gezdirip, saniyeler içinde uğurlasalar ne olur ki! Özel hastane düşüncem açıkçası bu olayla yerle bir olmuş durumdadır!
Ancak yine de bu ihmalkâr doktoru kenara koyup, o hastanenin saat gibi işleyen sistemini düşünmeden edemiyorum. Keşke devlet hastanelerinde de sistem böyle işlese ve özel hastanelere mecbur ve mahkûm olmasak diyorum! Gerçekten de devlet hastanelerindeki yığılma acil çözüm bekliyor. Kimi Özel hastaneler başarmış.
Demek ki düşününce oluyormuş!

Meryem Aybike Sinan / Türkiye Gazetesi