Onca bilimsel gelişmeye ve teknolojik ilerlemeye rağmen insan hala çözülmeyi bekleyen sırlar hazinesi olarak karşımızda duruyor.

İnsanı maddeden ibaret gören ve onun bedensel ihtiyaçlarını tatmin etmeye odaklanarak insanı kendi çıkarları doğrultusunda formatlayan bu çarpık ve noksan çağ, insanın bütün enerjisini sömürüp tüketmeye devam ediyor. Üstelik istesek de istemesek de bir kasırga edasıyla hepimizi önüne katıp kendi derin uçurumuna doğru olanca kuvvetiyle sürükleyerek…

Toplum çözülüyor, insan büzülüyor.

İnsan ruh-beden bütünlüğünden soyutlanarak görsel bir meta haline dönüştükten sonra şiddet, hiddet, nefret ve tahammülsüzlük gibi içini kemirip bitiren huyların yanında hiçbirimizin gözünden kaçmayan hızlı bir dengesizlik atmosferine de savruldu. İnsanın dengesi bozulunca toplum da dengesizleşmeye başladı ve bu süreç ne yazık ki dünyanın şirazesinden çıkma noktasına kadar ilerledi.

İnsanın dengesi bozulunca dünyanın dengesinin de bozulacağı aşikardır. Zira insan topraktan yaratılmış bir varlıktır ve onun asli görevlerinden birisi de yeryüzünü imar etmektir.

Toprak bozulduğu zaman bozulmayan ve dengesini kaybetmeyen ne olabilir ki? 

Dünyanın düzen bulması insanın bozulan dengesine yeniden kavuşmasıyla ancak mümkündür. Bunu yolu da fabrika ayarlarına dönüş yapmaktan başkası değildir. Çünkü insan ne sadece bir beden varlığı ne de ruh varlığıdır. O, her ikisini bünyesinde barındıran ve her iki yönünü de beslemesi gereken hassas bir yaratılışa sahiptir. Kantarın topuzu hangisinden yana fazla vurmaya başlarsa işte orada dengesizlik baş göstermeye ve düzen bozulmaya başlar. Bu çağ reklam, moda, estetik, kozmetik ve benzeri gibi çok pahalı sektörler aracılığıyla insanın bedenini cilalayıp parlatırken bunun yanında akıl, vicdan, kalp ve gönül gibi insanı insan yapan ana hasletler aç kalmış ve bakımsız bırakılmıştır.

İnsan, içi ve dışıyla birlikte parıldadığı zaman asıl dengesine kavuşur.

Riya ve gösteriş her devrin hastalığıdır. Günümüzde ise bu marazlık hali tavan yapmış durumda. Öyle ki günlük kullanılan eşyadan tutun da insan bedenine varıncaya kadar hemen her şey gösterişin konusu haline geldi. İşin en tuhaf tarafı, tamamen riyanın dışında tutulması gereken işlerin de iyice bu alana yönelmiş olmasıdır. Bu durum Batı medeniyetinin aklı, kalp ve gönül bütünlüğünden çekip alarak insanı şaşı ve topal bırakmasının doğal bir neticesidir. O yüzden bu çağ, iç bütünlüğü bozulmuş ve tamamen görselliğe malzeme edilmiş insanın hüzün, gözyaşı ve dramlarıyla dolup taşmaktadır. Ve bu çağ olanca insafsızlığıyla çocukların tertemiz düşlerini usta bir hırsız maharetiyle çalmaya devam ediyor.

Gönül ateşini yeniden harlamak lazım.

İnsanın dengesine kavuşması için gönül ateşini biteviye harlamak lazım ki hem insan hem de dünya düzen bulsun. Gerek eğitim yoluyla gerek sivil toplum eliyle ve gerekse medya aracılığıyla insanın gönül yönünü besleyecek ve yapısında sonradan ortaya çıkan bu denge bozukluğunu giderecek çok güçlü adımlar atmak gerekiyor. Bu noktada dengeli bir dünyada yaşamayı arzulayan herkes istisnasız elini taşın altına koymalıdır.

Gönül ateşi parladığı zaman insan görecektir ki kendi içinde bu dünyadan daha büyük dünyalar ve bu yerdeki okyanuslardan daha geniş ummanlar barındırmaktadır.

Şu bir hakikattir ki ellerini gönül pınarlarıyla yıkayan hiçbir insan, dünya nehirlerini kirletemez. Gönül gözelerinden kana kana su içenler ve onun yemişleriyle beslenenler bu dünyaya dair susuzluk ve açlık çekmezler. Gönül tok oldu mu bu dünyaya dair maddi açlığın esamisi okunmaz. Lakin eğer gönül aç bırakılırsa ve susmak zorunda kalırsa işte o zaman bu dünyayı yese doymayan bir sürü türedi çıkar ortaya. Bu yüzden en az bedeni cilalayıp parlatanlar kadar güçlü kurumlar oluşturmalıyız gönle dair. Elbette eğer insan düzen bulsun ve dünya kaybolan dengesine bir an önce kavuşsun istiyorsak.

Kalın sağlıcakla efendim.

Mürsel GÜNDOĞDU

murselgundogdu@gmail.com

@MrslGndgdu

mursel.gundogdu1@facebook.com