Dün gece gazozuna bir derbi oynandı Kadıköy'de. Gazozu içenler Fenerbahçeliler oldu. Gazozuna ama gerginlik yine had safadaydı her Fenerbahçe-Galatasaray derbisi gibi. Kızaranlar, bozaranlar, fauller, şişeler, meşaleler, haykıranlar, aksıranlar.

Fenerbahçe için daha önemli bir derbiydi. Bu önemlilik Fenerbahçe'yi daha diri yaptı ve Sarı Lacivertliler kazandı. Dün geceyi hangi dilde tercüme edersek edelim Fenerbahçe'nin haklı bir galibiyeti ortaya çıkar. Siz bırakın Fenerbahçe'nin gollerinden önce faul vardı yaygaralarına. Fenerbahçe lehine de verilmeyen penaltı ve fauller vardı. Galatasaray lehine ve aleyhine de kararlar çıktı.

Maçın teknik ve taktik analizine bakarsak...

Türk futbolunun iki lokomitfi Fenerbahçe ve Galatasaray. İki zıt kardeşi. Yan yana gelemeyen iki kardeş. Biri olmazsa olmuyor. Kadıköy'e şampiyon giden Galatasaray'ın motivasyonu az da olsa düşmüş bu maçtan önce. Görünen o. Ancak dün gece bir Fenerbahçe vardı ki Galatasaray'la oynadığını 90 dakikanın her anında hatırlar gibiydi. Galatasaray'ın oyun yapısını daha maçın ilk dakikalarında bozan, Sarı Kırmızılı takımın pas alışverişine izin vermeyen bir Fenerbahçe. Maçın ilk yarısında Fenerbahçe derbiyi kazanacağım diyordu. Galatasaray ise ben şampiyonum, idare ederim edasındaydı. Olmadı.

Yıllardır şunu hep sormuşumdur. Avrupa'da adından korkulur rakiplerle dişe diş, kora kor oynayan Galatasaray Fenerbahçe maçlarında neden aynı diriliği gösteremez? Şimdi bana diyeceksiniz ki dün gece Galatasaray kazansa ne olur? Elbette motivasyonları düşmüştür bir şampiyon takımın. Hayır. Geçen yıl da Kadıköy'de Fenerbahçe'ye dişini gösteremeyen bir Fenerbahçe izledik. Ondan önce de, ondan öncede, ondan öncede. Arena'da ve Sami Yen'de Fenerbahçe'yi şut bombardımanına tutup kazanılan maç sayısı son 10 yılda bir elin 5 parmağını geçmez. Yani Galatasaray Fenerbahçe ile oynarken istediği oyunu sergileyemiyor. Bu sezon Schalke'ye, Real'e, Cluj'a, Braga'ya, Manchester'a, ben böyle oynayabiliyorum diyen Fatih Terim ve talebeleri aynı başarıyı Fenerbahçe'ye gösteremiyor. Galatasaray bir sezon boyunca Fenerbahçe ile oynasa küme düşer. Çünkü Arena'da 1-2 maç kazanır o da onları kümede tutmaya yetmez. Fenerbahçe dün gece oyunun mutlak hakimiydi. Galatasaray golden sonra skor üstünlüğünü gösteremedi. Geriye düştüğü andan sonra da o Real Madrid'e verdiği tepkiyi veremedi.  Fenerbahçe eğer biraz şanslı olsa 4 olurdu. Fenerbahçe şampiyon bir takımla nasıl oynanır gösterdi...

Emre Belözoğlu'nun dokunulmazlığını kaldırın

Hep söylerim. Bu sezon için Fenerbahçe'nin ruhu Emre Belözoğlu diye. Dün gece yine kaptan, ruh'luğundan çıkıp yine kızarmaya yakın hareketler yaptı. İkili mücadelelerde hep konuştu. Kazandığı ve kaybettiği faullerde hep mimiklerini oynattı. Hakem Cüneyt Çakır'la yakın temasta oldu. Rakibine faul yapan Melo'nun rakibini centilmence kaldırmasına izin vermedi. Yani fitili fazlaca ateşledi. Ancak Çakır Emre'nin yaptıklarını görmezden geldi. Oyuna Sabri'nin girdiğinde eğer Emre oyunda olsaydı bence Emre de kızarmıştı. Aykut Kocaman Emre'nin futbola zarar veren agresifliğini görünce oyundan aldı.

Kazanan da sevindi, kaybeden de sevindi

Geçen yıl beraberlik sonrası kazanılan şampiyonluğa sevinen Galatasaray, bu sezon da Kadıköy'de 2-1 yenilginin ardından ben zaten şampiyonum dedi ve sevincini Saraçoğlu'nda da kutladı haklı olarak. Fenerbahçe taraftarı ise takımlarını maç sonunda bağırlarına bastı. Aynı karede sevinen iki takım vardı. Karede olmayan sevinen takım ise Trabzonspor'du. Bordo Mavili takım en az Fenerbahçe kadar sevindi.

Bir derbi sonunda kazanan vardı, kaybeden vardı, üzülen yoktu...

Nusret Odabaş-Haber7

nusret.odabas@haber7.com

nusret.odabas@tumspor.com