Maç, F.Bahçe için moral bozucu bir senaryo ile başladı. İkinci dakikada skor dezavantajı… Üstelik golü atan da Samatta'ydı. Belli bir süre şok yaşandı, bir türlü oyuna adapte olunmuyordu. Sonra etkili pres ile kontrol ele alındı, kornerden skora denge geldi, baskı arttı tempo yükseldi. Valencia, kendine yapılan penaltıyı kaçırdı, devre sonunda yine kendisine yapılan penaltı ile takımı öne geçirdi. Bir teknik direktörün ilk yarının bir röntgenini çekmesi lazım. Mesut yürüyor, Berisha bir şeyler yapmak istiyor ama katkı sıfır. Ve bütün yükü sınırsız enerji ile Valencia çekiyor. İki kişi görevleri paylaşmadığı için diğer oyuncular da yıpranıyor. Burada teknik açıdan yapılacak ilk iş, devre arasında Rossi'yi alıp, Mesut veya Berisha'dan birini çıkarmaktı. İkinci devrenin ilerleyen kısa bölümünde de diğer oyuncuyu çıkarıp Pelkas'ı almak… Bu durumda yenik durumdaki rakip, mecburen risk alacağı için zamanında bu hamleler yapılsa F.Bahçe golü yemeden 3. golü bulabilirdi. Ama hiç değişiklik yapılamadan beraberlik golü geldi. Sonrasında rakip tabii ki kapanacaktı. Pereira bu sefer 4 oyuncu birden değiştirdi. Ondan sonra oyunu geride kabul eden rakibe karşı 1-2 cılız pozisyon ve iki puan daha kayıp! Bu maçın faturası tamamen Pererira'ya aittir.
Sahada varlığı ile yokluğu belli olmayan Mesut çıkarken sinirlenip protestolara başladı. Ben sezon başında söyledim; F.Bahçe ve Pereira için en büyük tehlike Mesut Özil'dir diye. Ama medyanın geneli, "Mesut da Mesut" diyor!